മക്കാ മുശ്രിക്കുകൾക്ക് വേണ്ടി വാദിക്കുന്ന കേരളാ മുജായിദുകൾ!

മക്കാ

മുശ്രിക്കുകളുടേയും മുസ്ലിംകളുടെയും വിശ്വാസങ്ങള്‍ ഒരുപോലെയാണെന്ന്

സമര്‍ഥിക്കാന്‍, ചില പരിഷ്കരണ വാദികള്‍ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്.

മക്കാമുശ്രിക്കുകള്‍, അവര്‍ ആരാധിച്ചിരുന്ന ദൈവങ്ങള്‍ക്ക്,

ഉപകാരോപദ്രവങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ സ്വയം പര്യാപ്തതയുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന്

വിശ്വസിച്ചിരുന്നതായി സമ്മതിച്ചാല്‍ പോലും അവരുടെ വിശ്വാസവും

മുസ്ലിംകളുടെ വിശ്വാസവും എങ്ങനെയാണ് തുല്യമാവുക? അല്ലാഹുവിനെ

സംബന്ധിച്ച് അവരുടെ വിശ്വാസം എങ്ങനെയായിരുന്നു?

അവര്‍ അല്ലാഹുവിനെ തനത് രൂപത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ലെന്ന്

ഖുര്‍ആന്‍ തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്. അവരുടെ വിശ്വാസം ശരിയായ

വിധത്തിലായിരുന്നില്ലെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍

വ്യക്തമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവിധ സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ മുശ്രിക്കുകള്‍

അല്ലാഹുവിന്റെ പേര് എടുത്തു പറഞ്ഞതായും അവരുടെ ആരാധ്യ

വസ്തുക്കള്‍ക്ക് സ്വയം കഴിവില്ലെന്നു സമ്മതിച്ചതായും

വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ടാണ് മുസ്ലിംകളെ മുശ്രികാക്കാന്‍ പരിഷ്കരണ വാദികള്‍

ശ്രമിക്കുന്നത്. ഈ വാദത്തില്‍ വല്ല അടിസ്ഥാനവുമുണ്ടോയെന്നു

നമുക്ക് പരിശോധിക്കാം.

അല്ലാഹു അല്ലാത്തവരെ മുശ്രിക്കുകള്‍ ആരാധിച്ചിരുന്നു എന്നത്

തീര്‍ച്ചയാണ്. പരമമായ വണക്കമാണല്ലോ ആരാധന. വണക്കം എപ്പോഴാണ് പരമമാവുക?

ആരാധ്യനായവന്റെ ഒരു വിശേഷണമെങ്കിലും സ്വയം പര്യാപ്തതയിലധിഷ്ഠിതമായ

രൂപത്തില്‍ ആരോപിച്ച് നടത്തുന്ന വണക്കമാണ് പരമമാവുക. അത്തരം

വണക്കമേ ആരാധനയാവൂ. ഈ വിധത്തിലുള്ള ആരാധനയാണ് അല്ലാഹു അല്ലാത്ത

വസ്തുക്കള്‍ക്ക് മുശ്രികുകള്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. ആരാധ്യനായ

അല്ലാഹുവിന്റെ ഒരു വിശേഷണവും ഒരു സൃഷ്ടിക്കും കല്‍പിക്കാന്‍ തയാറാകാത്ത

മുസ്ലിംകള്‍ എങ്ങനെയാണ് ഈ മുശ്രിക്കുക ളോട് തുല്യമാവുക?

ഒരു പുത്തന്‍വാദി തന്റെ വാദം സമര്‍ഥിക്കാന്‍ എഴുതിയത് ശ്രദ്ധിക്കുക: “തങ്ങളുടെ

ആരാധ്യ വസ്തുക്കളെക്കുറിച്ച് ഉപകാരോപദ്രവങ്ങളുടെ സാക്ഷാല്‍

ഉടമകള്‍ എന്ന് മക്കാ മുശ്രികുകള്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു എന്നാണല്ലോ

ഇസ്തിഗാസാവാദികള്‍ പറയുന്നത്. സാക്ഷാല്‍ ഉടമസ്ഥത പോകട്ടെ,

അല്‍പ്പമാത്രമെങ്കിലുമുള്ള ഉടമസ്ഥതയും അവര്‍ക്കുണ്ടെന്ന് മക്കാ

മുശ്രികുകള്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം.” ഇതിനു തെളി വായി അയാള്‍ ഉദ്ധരിക്കുന്നത് അല്‍ ഫുര്‍ഖാന്‍ സൂറത്തിലെ മൂന്നാം സൂക്തമാണ്. അതിങ്ങനെ വായിക്കാം:

“അവര്‍ അവനുതാഴെ വേറെയും

ഇലാഹുകളെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. അവര്‍ ഒന്നും സൃഷ്ടിക്കുന്നില്ല. അവര്‍ തന്നെയും

സൃഷ്ടികളാണ്. അവര്‍ സ്വശരീരത്തിന് പോലും ദോഷമോ ഗുണമോ

വരുത്തുന്നില്ല. അവര്‍ ജീവിതമോ മരണമോ ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍പ്പോ

അധീന പ്പെടുത്തുന്നില്ല.”

മുശ്രികുകള്‍ ആരാധിച്ചിരുന്ന വസ്തുക്കളുടെ യഥാര്‍ഥ സ്ഥിതി

ഖുര്‍ആന്‍ വിശദീകരിക്കുകയാണിവിടെ. അവരുടെ വിശ്വാസം ഇങ്ങനെയായിരുന്നുവെന്നു

പറയുകയല്ല ആ വിശ്വാസത്തെ ഖണ്ഢിക്കുകയാണല്ലോ ഖുര്‍ആന്‍

ചെയ്യുന്നത്. അതായത് സൃഷ്ടിക്കാനും ഉടമപ്പെടുത്താനുമെല്ലാം

കഴിവുള്ളവരാണ് തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങള്‍ എന്ന മക്കാ മുശ്രികുകളുടെ

വിശ്വാസത്തെ നിഷേധിക്കുകയാണ് ഖുര്‍ആന്‍. മുസ്ലിംകളെ കാഫി റാക്കി

ചിത്രീകരിക്കാന്‍ ഈ സൂക്തം ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഖേദകരം തന്നെയാണ്.

മക്കാമുശ്രികുകള്‍ ഒരുനിലക്കും അല്ലാഹുവിന്റെ തൌഹീദില്‍

വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല. മറ്റു ശക്തികളില്‍ നിന്നെല്ലാം അല്ലാഹുവിനെ മാറ്റി

നിര്‍ത്തുന്ന സ്വയം കഴിവ് തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങള്‍ക്കുണ്ടെന്ന് അവര്‍

വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ഇമാം റാസി എഴുതുന്നത് കാണുക:

“ബഹുദൈവ വിശ്വാസികള്‍ അവരുടെ

ദൈവങ്ങള്‍ക്ക് സ്വന്തമായി ഉപകാരോപദ്രവങ്ങളേല്‍പ്പിക്കാനും ശിപാര്‍ശ

ചെയ്യുവാനും കഴിവുണ്ടെന്ന് സങ്കല്‍പ്പിച്ചിരുന്നു”(റാസി, 17/88).

“എല്ലാ നന്മകളുടേയും ദാതാവ്

അല്ലാഹുവായിരിക്കെ, ഒരാള്‍ അല്ലാഹുവിന് പങ്കാളിയെ സ്ഥിരപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍

ചില നന്മകളെ ഈ പങ്കാളിയിലേക്ക് കൂടി അവന്‍ ചേര്‍ക്കുന്നു.

അങ്ങനെ എല്ലാ നന്മകളുടേയും ദാതാവ് അല്ലാഹുവാണ് എന്ന യാഥാര്‍ഥ്യത്തെ

അവന്‍ നിഷേധിക്കുന്നു’‘ (റാസി 5/364).

മുശ്രികുകള്‍ അല്ലാഹുവിനെ അങ്ങേയറ്റം വെറുപ്പോടെയായിരുന്നു

വീക്ഷിച്ചിരുന്നതെന്നും അവരെ ഖണ്ഢിക്കുകയാണ് ഖുര്‍ആന്‍ ചെയ്യുന്നതെന്നും

താഴെ സൂക്തങ്ങള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നു.

(1) “ആകാശഭൂമികളില്‍ അല്ലാഹു അല്ലാത്ത മറ്റൊരു ആരാധ്യനുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ അവ രണ്ടും നശിക്കുമായിരുന്നു” (അല്‍ അമ്പിയാഅ് 22).

ഒരേ ശക്തിയുള്ള ഒന്നിലധികം ആരാധ്യന്മാരില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന

ബഹുദൈവ വിശ്വാസികളെ ഖണ്ഢിക്കാനാണ് ഈ സൂക്തം അവതരിച്ചത്.

(2) “ഓ നബിയേ, തങ്ങള്‍

പറയു. അല്ലാഹുവോടു കൂടെ അവര്‍ പറയുംവിധം മറ്റ് ആരാധ്യര്‍

ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ അര്‍ശിന്റെ ഉടമസ്ഥനായ അല്ലാഹുവിലേക്ക്

(അവനെ അക്രമിക്കാനുള്ള) വഴി അവര്‍ അന്വേഷിക്കുമായിരുന്നു” (അല്‍ ഇസ്റാഅ്, 42).

(3) “അല്ലാഹു

സന്താനോല്‍പ്പാദനം നടത്തിയിട്ടില്ല. അല്ലാഹുവോടു കൂടെ ഒരു

ആരാധ്യ നുമില്ല. അങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഓരോ ആരാധ്യനും

തന്റെ സൃഷ്ടിയുമായി പോകുമായിരുന്നു. ചിലത് ചിലതിനേക്കാള്‍ മേല്‍ക്കോയ്മക്ക്

ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു” (അല്‍ മുഅ്മിനൂന്‍ 91).

(4) “ബഹുദൈവവാദികള്‍,

അവരുടെ ദൈവങ്ങളെ അല്ലാഹുവിന് തുല്യം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.

വിശ്വാസികള്‍ അല്ലാഹുവിനെ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരാണ്” (അല്‍ബഖറഃ 165).

(5) “അല്ലാഹുവാണെ

സത്യം. നിങ്ങളെ (ദൈവങ്ങളെ) ലോക രക്ഷിതാവായ അല്ലാഹുവോട്

സമപ്പെടുത്തിയ കാരണത്താല്‍ തീര്‍ച്ചയായും ഞങ്ങള്‍ വഴികേടില്‍

അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു” (അശ്ശുഅറാഅ്, 97, 98).

മക്കാ മുശ്രിക്കുകളുടെ വിശ്വാസം തൌഹീദുമായി അല്‍പം പോലും

ബന്ധമുണ്ടായി രുന്നില്ലെന്ന് ഈ വചനങ്ങള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നു.

മുശ്രികുകളെ വെള്ളപൂശി മുസ്ലിംകളെ മതത്തില്‍ നിന്ന് പുറത്താക്കാന്‍ ഇത്രയും

ഖുര്‍ആന്‍ സൂക്തങ്ങളെ മറച്ചുവെക്കുകയാണ്

പരിഷ്കരണ വാദികള്‍.

ആകാശലോകങ്ങളുടെ സ്രഷ്ടാവാരെന്ന അന്വേഷണത്തിന്

അല്ലാഹുവാണെന്ന് ബഹു ദൈവ വിശ്വാസികള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നതായി ചില ഖുര്‍ആന്‍

സൂക്തങ്ങളില്‍ കാണാം. ലുഖ്മാന്‍ 25, അന്‍കബൂത് 61-63, സുമര്‍

38, യൂനുസ് 31 തുടങ്ങിയ സൂക്തങ്ങള്‍ ഉദാഹരണം. അത്തരം

പ്രസ്താവനകളില്‍ യഥാര്‍ഥമായും മുശ്രികുകള്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു വെങ്കില്‍

തന്നെ അവരെങ്ങനെയാണ് അല്ലാഹുവിന്റെ തൌഹീദ്

അംഗീകരിച്ചവരാകുന്നത്? അല്ലാഹുവിന്റെ ഒരു വിശേഷണമെങ്കിലും തനതായ

അര്‍ഥത്തില്‍ മറ്റാര്‍ക്കെങ്കിലുമുള്ളതായി വിശ്വസിക്കുന്നത് ശിര്‍ക്കാണ്.

അതിനുപുറമെ ഉദ്ധൃത പ്രസ്താവനകളില്‍ യഥാര്‍ഥത്തില്‍ അവര്‍

വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ലെന്നും ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കും മറ്റും ഉത്തരം പറയാന്‍ ഒന്നും

ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ ബാഹ്യമായി അങ്ങനെ പറയുക

മാത്രമായിരുന്നുവെന്നും പണ്ഢിതന്മാര്‍ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഹാശിയത്തുല്‍ ബൈളാവി എഴുതുന്നു:”ജനങ്ങള്‍

നാവുകൊണ്ട് അല്ലാഹുവിനെ സമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അതില്‍ അവര്‍

ആത്മാര്‍ഥതയുള്ളവരാണെന്ന് സ്വയം നടിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും ഈ സമ്മതം അവരുടെ

വാദങ്ങളോട് യോജിച്ചതായിരുന്നില്ല. കാരണം തീര്‍ച്ചയായും തങ്ങള്‍

പറഞ്ഞതായിരുന്നില്ല അവരുടെ വിശ്വാസം. ഇപ്രകാരം അന്ത്യദിനവും അവര്‍

സമ്മതിക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, വിശ്വാസം മറ്റൊന്നായിരുന്നു”(ശൈഖ്സാദ, 1/127).

ഇമാം റാസി(റ)എഴുതി: “അല്ലാഹുവല്ലാതെ(ആപല്‍സന്ധികളില്‍നിന്നും)

രക്ഷിക്കുകയി ല്ലെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുമ്പോള്‍ അല്ലാഹുവില്‍

വിശ്വസിച്ചവരായി അവര്‍ അല്ലാഹുവോട് പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നതാണ്. ഇത്

നിര്‍ബന്ധിത ഘട്ടത്തിലുള്ള (അസ്വീകാര്യമായ) വിശ്വാസമായിരുന്നു” (റാസി 17/74).

വിപല്‍ഘട്ടത്തല്‍ പോലും അവര്‍ അല്ലാഹുവില്‍ യഥാവിധി

വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ലെന്നല്ലേ മേല്‍ വിശദീകരണത്തില്‍ നിന്നു

വ്യക്തമാകുന്നത്? അത്രയും അബദ്ധ വിശ്വാസം വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്ന

മക്കാമുശ്രിക്കുകളെയും മുസ്ലിംകളെയും താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്ന തിലെ

അബദ്ധവും അപകടവും തിരിച്ചറിയുക.

അല്ലാഹുവിനെ സംബന്ധിച്ച് അവരുടെ വിശ്വാസം എങ്ങനെയായിരുന്നു?

അവര്‍

അല്ലാഹുവിനെ തനത് രൂപത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ലെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ തന്നെ

പറയുന്നുണ്ട്. അവരുടെ വിശ്വാസം ശരിയായ വിധത്തിലായിരുന്നില്ലെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍

വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ വ്യക്തമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവിധ സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍

മുശ്രിക്കുകള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ പേര് എടുത്തു പറഞ്ഞതായും അവരുടെ ആരാധ്യ

വസ്തുക്കള്‍ക്ക് സ്വയം കഴിവില്ലെന്നു സമ്മതിച്ചതായും വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ടാണ്

മുസ്ലിംകളെ മുശ്രി കാക്കാന്‍ പരിഷ്കരണ വാദികള്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. ഈ

വാദത്തില്‍ വല്ല അടിസ്ഥാനവുമു ണ്ടോയെന്നു നമുക്ക് പരിശോധിക്കാം.

അല്ലാഹു

അല്ലാത്തവരെ മുശ്രിക്കുകള്‍ ആരാധിച്ചിരുന്നു എന്നത് തീര്‍ച്ചയാണ്. പരമ മായ

വണക്കമാണല്ലോ ആരാധന. വണക്കം എപ്പോഴാണ് പരമമാവുക? ആരാധ്യനായ വന്റെ ഒരു

വിശേഷണമെങ്കിലും സ്വയം പര്യാപ്തതയിലധിഷ്ഠിതമായ രൂപത്തില്‍ ആരോപിച്ച്

നടത്തുന്ന വണക്കമാണ് പരമമാവുക. അത്‌ തന്നെയാണു തൗഹീദ്‌ എന്നത്‌…

“ആരാദ്ധ്യന്‍ ആണെന്ന വിഷയത്തിലോ അതിന്റെ പ്രത്യേകതകളിലോ അല്ലാഹുവിനു ഒരു

പങ്കു കാരനും ഇല്ല എന്നാണു حَقِيقَة التَّوْحِيد اعْتِقَاد عدم الشَّرِيك

فِي الألوهية وخواصها) അത്തരം വണക്കമേ ആരാധന യാവൂ. ഈ ആരാധന അള്ളാഹു

അല്ലാത്ത മറ്റ്‌ വസ്തുക്കൾക്ക്‌ ചെയ്യുന്നവരായിരുന്നു

മുശ്രിക്കുകൾ…ആരാധ്യനായ അള്ളാഹുവിന്റെ ഒരു വിശേഷണങ്ങളും ഒരു സൃഷ്ടിക്ക്‌

കൽപിക്കാത്ത നാം എങ്ങനെയാ ഈ മുശ്രിക്കുകളോട്‌ തുല്യമാവുക……ചിന്തിക്കണം

മുസ്ലിമിനെ മുശ്രിക്കാക്കുന്ന മൗലവി വർഗ്ഗത്തിന്റെ തന്ത്രങ്ങൾ…

അവന്ന്

പുറമെ പല ദൈവങ്ങളേയും അവര്‍ സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. അവര്‍ (ദൈവങ്ങള്‍)

യാതൊന്നും സൃഷ്ടിക്കുന്നില്ല. അവര്‍ തന്നെയും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയാകുന്നു.

തങ്ങള്‍ക്ക് തന്നെ ഉപദ്രവമോ ഉപകാരമോ അവര്‍ അധീനപ്പെടുത്തുന്നുമില്ല.

മരണത്തെയോ ജീവിതത്തെയോ ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍പിനെയോ അവര്‍ അധീനപ്പെടുത്തുന്നില്ല

وَاتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ

يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا

يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا ﴿٣﴾

ഈ ആയത്ത്‌ ഇക്കൂട്ടർ പൽപ്പോഴും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ്‌ കൊണ്ട്‌ കാണിക്കാറുണ്ട്‌…

മുശ്രികുകള്‍ ആരാധിച്ചിരുന്ന വസ്തുക്കളുടെ യഥാര്‍ഥ സ്ഥിതി ഖുര്‍ആന്‍

വിശദീകരി ക്കുകയാണിവിടെ. അവരുടെ വിശ്വാസം ഇങ്ങനെയായിരുന്നുവെന്നു പറയുകയല്ല

ആ വിശ്വാസത്തെ ഖണ്ഢിക്കുകയാണല്ലോ ഖുര്‍ആന്‍ ചെയ്യുന്നത്. അതായത് സൃഷ്ടി

ക്കാനും ഉടമപ്പെടുത്താനുമെല്ലാം കഴിവുള്ളവരാണ് തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങള്‍ എന്ന

മക്കാ മുശ്രികുകളുടെ വിശ്വാസത്തെ നിഷേധിക്കുകയാണ് ഖുര്‍ആന്‍. മുസ്ലിംകളെ

കാഫി റാക്കി ചിത്രീകരിക്കാന്‍ ഈ സൂക്തം ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഖേദകരം തന്നെയാണ്.

മക്കാമുശ്രികുകള്‍

ഒരുനിലക്കും അല്ലാഹുവിന്റെ തൌഹീദില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല. മറ്റു

ശക്തികളില്‍ നിന്നെല്ലാം അല്ലാഹുവിനെ മാറ്റി നിര്‍ത്തുന്ന സ്വയം കഴിവ്

തങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങള്‍ക്കുണ്ടെന്ന് അവര്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ഇമാം റാസി

എഴുതുന്നത് കാണുക:

“ബഹുദൈവ

വിശ്വാസികള്‍ അവരുടെ ദൈവങ്ങള്‍ക്ക് സ്വന്തമായി ഉപകാരോപദ്രവ

ങ്ങളേല്‍പ്പിക്കാനും ശിപാര്‍ശ ചെയ്യുവാനും കഴിവുണ്ടെന്ന്

സങ്കല്‍പ്പിച്ചിരുന്നു”(റാസി, 17/88).

“എല്ലാ

നന്മകളുടേയും ദാതാവ് അല്ലാഹുവായിരിക്കെ, ഒരാള്‍ അല്ലാഹുവിന് പങ്കാളിയെ

സ്ഥിരപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ ചില നന്മകളെ ഈ പങ്കാളിയിലേക്ക് കൂടി അവന്‍

ചേര്‍ക്കുന്നു. അങ്ങനെ എല്ലാ നന്മകളുടേയും ദാതാവ് അല്ലാഹുവാണ് എന്ന

യാഥാര്‍ഥ്യത്തെ അവന്‍ നിഷേധിക്കുന്നു” (റാസി 5/364)

ഈ ആയത്ത്‌ എന്തിനാണു എന്നത്‌ വ്യെക്തം….മുശ്രിക്കുകൾ അള്ളാഹുവിനെ

എതിർത്തിരുന്ന രീതിയാണെന്ന് ഖുർ ആൻ തന്നെ ഒരുപാട്‌ സ്ഥലങ്ങളിൽ നമുക്ക്‌

കാണിച്ചു തന്നിട്ടുമുണ്ട്‌…

وَمِنَ

النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّـهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ

كَحُبِّ اللَّـهِ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّـهِ ۗ وَلَوْ

يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ

لِلَّـهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّـهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ ﴿١٦٥﴾

ചിലയാളുകള്‍

അല്ലാഹു അല്ലാത്തവരെ അവന്ന് സമന്മാരാക്കിവെക്കുന്നു. അവര്‍ അല്ലാഹുവെ

സ്നേഹിക്കുന്നപോലെ ഇവരെയും സ്നേഹിക്കുന്നു. സത്യവിശ്വാസികളോ, പരമമായി

സ്നേഹിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിനെയാണ്. അക്രമികള്‍ക്ക് പരലോകശിക്ഷ നേരില്‍

കാണുമ്പോള്‍ ബോധ്യമാകും, ശക്തിയൊക്കെയും അല്ലാഹുവിനാണെന്നും അവന്‍ കഠിനമായി

ശിക്ഷിക്കുന്നവനാണെന്നും. ഇക്കാര്യം ഇപ്പോള്‍ തന്നെ അവര്‍

കണ്ടറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍..

مِن دُونِ اللَّـهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ ﴿٩٣﴾

فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿٩٤﴾ وَجُنُودُ إِبْلِيسَ

أَجْمَعُونَ ﴿٩٥﴾ قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿٩٦﴾ تَاللَّـهِ إِن

كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٩٧﴾

അല്ലാഹുവെക്കൂടാതെ; അവ നിങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നുണ്ടോ? എന്നല്ല; അവയ്ക്ക് സ്വയം രക്ഷപ്പെടാനെങ്കിലും കഴിയുന്നുണ്ടോ?”

അങ്ങനെ

ആ ദുര്‍മാര്‍ഗികളെയും അവരുടെ ആരാധ്യരെയും അതില്‍ മുഖംകുത്തി വീഴ്ത്തും..

ഇബിളീസിന്റെ മുഴുവൻ പടയേയും… അവർ അന്യോന്യം

ഷണ്ഠകൂടിക്കൊണ്ടിരിക്കും..അപ്പോൾ ആ ദുർമ്മാർഗ്ഗികൾ പറയും..അള്ളാഹുവാണെ

സത്യം നിങ്ങളെ(ദൈവങ്ങളെ)അള്ളാഹുവുമായി സാമ്യതപ്പെടുത്തിയ കാരണത്തിൽ ഞങ്ങൾ

വഴികേടിലാണു…

മക്കാ മുശ്രിക്കുകളുടെ വിശ്വാസം തൌഹീദുമായി അല്‍പം പോലും ബന്ധമുണ്ടായി

രുന്നില്ലെന്ന് ഈ വചനങ്ങള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നു. മുശ്രികുകളെ വെള്ളപൂശി

മുസ്ലിംകളെ മതത്തില്‍ നിന്ന് പുറത്താക്കാന്‍ ഇത്രയും ഖുര്‍ആന്‍ സൂക്തങ്ങളെ

മറച്ചുവെക്കുകയാണ്

പരിഷ്കരണ വാദികള്‍.

ആകാശലോകങ്ങളുടെ

സ്രഷ്ടാവാരെന്ന അന്വേഷണത്തിന് അല്ലാഹുവാണെന്ന് ബഹു ദൈവ വിശ്വാസികള്‍

പറഞ്ഞിരുന്നതായി ചില ഖുര്‍ആന്‍ സൂക്തങ്ങളില്‍ കാണാം. ലുഖ്മാന്‍ 25,

അന്‍കബൂത് 61-63, സുമര്‍ 38, യൂനുസ് 31 തുടങ്ങിയ സൂക്തങ്ങള്‍ ഉദാ ഹരണം.

അത്തരം പ്രസ്താവനകള

ില്‍

യഥാര്‍ഥമായും മുശ്രികുകള്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു വെങ്കില്‍ തന്നെ

അവരെങ്ങനെയാണ് അല്ലാഹുവിന്റെ തൌഹീദ് അംഗീ കരിച്ചവരാകു ന്നത്? അല്ലാഹുവിന്റെ

ഒരു വിശേഷണമെങ്കിലും തനതായ അര്‍ഥത്തില്‍ മറ്റാര്‍ക്കെങ്കിലു മുള്ളതായി

വിശ്വസിക്കുന്നത് ശിര്‍ക്കാണ്.

അതിനുപുറമെ

ഉദ്ധൃത പ്രസ്താവനകളില്‍ യഥാര്‍ഥത്തില്‍ അവര്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നി ല്ലെന്നും

ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കും മറ്റും ഉത്തരം പറയാന്‍ ഒന്നും ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ ബാഹ്യമായി

അങ്ങനെ പറയുക മാത്രമായിരുന്നുവെന്നും പണ്ഢിതന്മാര്‍ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഹാശിയത്തുല്‍

ബൈളാവി എഴുതുന്നു:”ജനങ്ങള്‍ നാവുകൊണ്ട് അല്ലാഹുവിനെ സമ്മ

തിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അതില്‍ അവര്‍ ആത്മാര്‍ഥതയുള്ളവരാണെന്ന് സ്വയം

നടിച്ചിരുന്നു വെങ്കിലും ഈ സമ്മതം അവരുടെ വാദങ്ങളോട് യോജിച്ചതായിരുന്നില്ല.

കാരണം തീര്‍ ച്ചയായും തങ്ങള്‍ പറഞ്ഞതായിരുന്നില്ല അവരുടെ വിശ്വാസം.

ഇപ്രകാരം അന്ത്യദിനവും അവര്‍ സമ്മതിക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, വിശ്വാസം

മറ്റൊന്നായിരുന്നു”(ശൈഖ്സാദ, 1/127).

ഇമാം

റാസി(റ)എഴുതി: “അല്ലാഹുവല്ലാതെ(ആപല്‍സന്ധികളില്‍നിന്നും) രക്ഷിക്കുകയി

ല്ലെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുമ്പോള്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചവരായി അവര്‍

അല്ലാഹുവോട് പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നതാണ്. ഇത് നിര്‍ബന്ധിത ഘട്ടത്തിലുള്ള

(അസ്വീകാര്യമായ) വിശ്വാസമാ യിരുന്നു” (റാസി 17/74).

വിപല്‍ഘട്ടത്തല്‍

പോലും അവര്‍ അല്ലാഹുവില്‍ യഥാവിധി വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ലെന്നല്ലേ മേല്‍

വിശദീകരണത്തില്‍ നിന്നു വ്യക്തമാകുന്നത്? അത്രയും അബദ്ധ വിശ്വാസം

വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്ന മക്കാ മുശ്രിക്കുകളെയും മുസ്ലിംകളെയും

താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്ന തിലെ അബദ്ധവും അപകടവും തിരിച്ചറിയുക.

ജാഹിലിയ്യാ

കാലത്തെ അറേബ്യന്‍ നിവാസികളെ ചരിത്രകാരന്മാര്‍ മൂന്നു വിഭാഗങ്ങളാക്കി

വിഭജിച്ചു കൊണ്ടാണ് ചര്‍ച്ച ചെയ്യാറ്, കാരണം അവരെല്ലാവരും

അവര്‍ക്കറിയാവുന്ന ‘അല്ലാഹു’ വിനെ ആരാധിക്കുമായിരുന്നുവെങ്കിലും ഋജുവായ

ആരാധനാ ശൈലിയില്‍ നിന്നും പൂര്‍ണമായോ ഭാഗികമായോ വ്യതിചലിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

ശരിയായ തൌഹീദിനെ കുറിച്ച് പഠിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയും ഇബ്റാഹിമിയ്യ

സരണിയില്‍ മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്തകയോ കടത്തിക്കൂട്ടുകയോ ചെയ്തവരെ അതിശക്തമായി

എതിര്‍ക്കുകയും ചെയ്തവരാണ് ഒന്നാം വിഭാഗം. ഇവര്‍ വളരെ വിരളമായിരുന്നു.

വിശുദ്ധ കഅ്ബയുടെ ചുമര് ചാരിനിന്ന് ‘ ഖുറൈശി സമൂഹമെ, നിങ്ങള്‍ ഇബ്റാഹീമിയ്യ

സരണിയില്‍ നിന്ന് പൂര്‍ണമായും പിഴച്ചിരിക്കുന്നു’വെന്ന് വിളിച്ചുപറഞ്ഞ

സൈദു ബ്നു അംറും, പ്രവാചകരെ ദര്‍ശിക്കുന്നതിനു മുമ്പേ ഞാന്‍ അല്ലാഹുവിനെ

നമസ്കരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന പറഞ്ഞ അബൂദര്‍റുല്‍ ഗിഫാരിയും ‘നിങ്ങള്‍

ബിംബങ്ങളെ ആരാധിക്കുക വഴി ഒരിക്കലും യഥാര്‍ഥ പന്ഥാവിലല്ലെന്ന്’

വിഗ്രഹാരാധകരെ നോക്കി ആക്ഷേപിച്ച അംറു ബ്നു അബസയും ഈ വിഭാഗത്തില്‍

പെടുന്നു. അല്ലാഹുവെന്ന ഉണ്മയെ മനസ്സിലാക്കുകയും എന്നാല്‍ അവന്റെ

വിശേഷണങ്ങളെക്കുറിച്ച് യാതോരു ബോധവുമില്ലാത്തവരുമായിരുന്നു ഭൂരിപക്ഷം

വരുന്ന രണ്ടാം വിഭാഗം. ലോകത്തിനൊരു സ്രഷ്ടാവുണ്ടെന്നെനിക്കറിയാം, പക്ഷേ,

അത് ആരാണെന്നോ എങ്ങനെയുള്ളവനാണെന്നോ എനിക്കറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ ദൌസ്

ഗോത്രത്തിന്റെ ന്യായാധിപന്‍ ഹബീബ് ബ്നു അംറിനെയും അബൂജഹ്ലിനെയും

പോലോത്തവരാണ് ഈ വിഭാഗത്തില്‍ പെടുന്നത്.

കാലക്രമേണ

ദുര്‍ബലമായിത്തീര്‍ന്ന ഇബ്റാഹീമിയ്യ സരണിയില്‍ അവനവന്റെ

താല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്കനുസരിച്ച് പലതും കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കുകയും തിരുത്തുകയും

ചെയ്ത ഇവര്‍ പതിയെ ബിംബാരാധനയിലേക്ക് കൂപ്പുകുത്തി. കഅ്ബക്കു ചുറ്റും

ബിംബങ്ങളെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയും വിവസ്ത്രരരായി അവയ്ക്കു ചുറ്റും

പ്രദക്ഷണം നടത്തുകയും ചെയ്തു. ഏറ്റവുമൊടുവില്‍ “പല ദൈവങ്ങളെ ഇവന്‍ (നബി)

ഒറ്റ ഇലാഹാക്കിയോ, അതിശയം തന്നെ” എന്നു പറഞ്ഞു തൌഹീദിനെത്തന്നെ അവര്‍

വിമര്‍ശിച്ചു. മലക്കുകള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ പെണ്‍മക്കളെന്നും അല്ലാഹു

ജിന്നുകളുമായി സംബന്ധം നടത്തിയെന്നും തുടങ്ങി ദൈവിക പദവിയോടു ഒരു നിലക്കും

യോചിക്കാത്ത പല ആരോപണങ്ങളും അവര്‍ അല്ലാഹുവിനോടൊപ്പം എഴുതിച്ചേര്‍ത്തു.

ഖിയാമത്തു നാളും പുനര്‍ ജന്മവും വിചാരണയും സ്വര്‍ഗവും നരകവുമെല്ലാം തെറ്റായ

ധാരണകളാണെന്ന് വാദിക്കുകയും അതേ സമയം തന്നെ തങ്ങള്‍ ശരിയായ ഇബ്റാഹിമിയ്യ

സരണിയില്‍ അടിയുറച്ചു നില്‍ക്കുന്നവരാണെന്ന് അവര്‍ ആണയിടുകയും

ചെയ്യുമായിരുന്നു. “ഞങ്ങള്‍ ഇവരെ (ബിംബങ്ങളെ) ആരാധിക്കുന്നത്

അല്ലാഹുവിലേക്കടുക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണ്” എന്നുള്ള അവരുടെ വിടുവായിത്വം

വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ എടുത്തുദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്.അല്ലാഹുവിനെയും അവന്റെ

വിശേഷണങ്ങളെയും കുറിച്ച് പൂര്‍ണമായും അജ്ഞരായിരുന്നവരാണ് മൂന്നാം വിഭാഗം.

ഇവര്‍ സ്വൂര്യന്‍, ചന്ദ്രന്‍, നക്ഷത്രങ്ങള്‍, ഗോളങ്ങള്‍ തുടങ്ങി പ്രകൃതി

വസ്തുക്കളെ ആരാധിക്കുകയും അവക്കു നേര്‍ച്ച നേരുകയും ചെയ്തിരുന്നു.ഇതിലെ

രണ്ടാം വിഭാഗത്തെയാണ് മക്കാ മുശ്രിക്കുകളെന്ന പദപ്രയോഗം കൊണ്ട് നാം

അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത്. അല്ലാഹുവിനെ കൂടാതെ മറ്റു ദൈവങ്ങളെ ആരാധിക്കുക വഴി

ഇവര്‍ ശിര്‍ക്കു ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്. 2

ഇവര്‍ക്ക് സമാനമായ വിശ്വാസങ്ങള്‍ വെച്ചു പുലര്‍ത്തുക വഴി അഹ്ലുസ്സുന്നത്തി

വല്‍ജമാഅഃയുടെ വക്താക്കളായ സുന്നികള്‍

ശിര്‍ക്കിലെത്തിച്ചേര്‍ന്നിട്ടുണ്ടെന്നാണ് ചില അല്‍പജ്ഞാനികളുടെ വാദം.

ഈയൊരു സാഹചര്യത്തില്‍ എന്തായിരുന്നു മക്കാമുശ്രിക്കുകളുടെ ദൈവിക

വിശ്വാസങ്ങളെന്ന് ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നത് ഉചിതമാണെന്ന് തോന്നുന്നു.

ഇബ്നു

മസ്ഊദ് (റ) ല്‍നിന്ന് ത്വബ്റാനി നിവേദനം ചെയ്യുന്നു: ഖുറൈശികള്‍

പ്രവാചകന്‍ (സ്വ) യോട് പറഞ്ഞു: മുഹമ്മദേ, നിന്റെ റബ്ബിനെ ഞങ്ങള്‍ക്ക്

വിശദീകരിച്ചു തരുമോ? ഉടന്‍ അല്ലാഹു പ്രവാചകന് (സ്വ) ഇഖ്ലാസ്വ സ്വൂറത്ത്

ഇറക്കിക്കൊടുത്തു.3 അഥവാ, നബി(സ്വ) ഖുറൈശികള്‍ക്ക്

അല്ലാഹുവിനെ വിശദീകരിച്ചുകൊടുക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്: ‘അവന്‍ ഒരുവനാണ്

സകലര്‍ക്കും ആശ്രയമായിട്ടുള്ളവനും ഒരാളുടെയും ആശ്രയം

ആവശ്യമില്ലാത്തവനുമാണ്. അവനാര്‍ക്കും ജന്മം നല്‍കിയിട്ടില്ല. അവനെയാരും

ജനിപ്പിച്ചിട്ടുമില്ല. അവന്‍ നിസ്തുലനാണ്’.പ്രവാചകന്‍ വിശേഷിപ്പിച്ച

രൂപത്തിലുള്ള അല്ലാഹുവിനെ മക്കാ മുശ്രിക്കുകള്‍ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന

വിഭാഗം അംഗീകരിച്ചിരുന്നില്ല എന്നത് സുതരാം വ്യക്തമാണ്. അബൂത്വാലിബിന്റെ

സന്നിധിയില്‍ ഒരുമിച്ചുകൂടിയ ഖൂറൈശി പ്രമുഖരെ അഭിസംബോധന ചെയ്തുകൊണ്ട്

പ്രവാചകന്‍ (സ്വ) പറഞ്ഞു: ‘ആരാധനക്കര്‍ഹനായി അല്ലാഹുവല്ലാതെ ആരുമില്ലെന്ന്

അംഗീരിക്കാന്‍ നിങ്ങള്‍ തയ്യാറാകുമോ?’ ഇതു കേട്ടപ്പോള്‍ അടക്കാനാവാത്ത

നീരസത്തോടെ അവര്‍ പ്രവാചകന്‍ (സ്വ) യെ ആക്ഷേപിച്ചു: ‘പല ദൈവങ്ങളെ ഇവന്‍

(നബി) ഒറ്റ ഇലാഹാക്കുകയാണോ? വല്ലാത്ത അതിശയം തന്നെ. ഇത്രയധികം

ദൈവങ്ങളുണ്ടായിട്ടുപോലും ഞങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍

പൂര്‍ത്തീകരിക്കപ്പെടുന്നില്ലെന്നിരിക്കെ നിന്റെ ഒറ്റ ഇലാഹെങ്ങെനെയാണ്

ജനങ്ങളുടെ മുഴുവന്‍ ആവശ്യങ്ങളും പൂര്‍ത്തീകരിക്കുക’4. അല്ലാഹു ഏകനാണ്,

അവന്‍ നിരാശ്രയനാണ് എന്ന സ്വൂറത്തുല്‍ ഇഖ്ലാസിന്റെ ആദ്യ രണ്ടു വചനങ്ങള്‍

മക്കാ മുശ്രിക്കുകള്‍ വളരെ വ്യക്തമായി നിഷേധിക്കുന്നതാണ് നാം ഇവിടെ

കാണുന്നത്.’അവന്‍ ആരെയും ജനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല’ എന്ന ഖുര്‍ആന്‍ സ്വൂക്തത്തെ

അവര്‍ പൂര്‍ണമായും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. കാരണം, മലക്കുകള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ

മക്കളാണെന്ന് അവര്‍ വാദിച്ചിരുന്നത് വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ പലയിടത്തായി എടുത്ത്

ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അല്ലാഹുവിന്റെയും ജിന്നുകളുടെയും ഇടയില്‍ അവര്‍ ബന്ധം

സ്ഥാപിച്ചു എന്ന ആയത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തില്‍ ജിന്നുകള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ

ഭാര്യമാരാണെന്ന് അവര്‍ വാദിച്ചിരുന്നു എന്ന് മുഫസ്സിറുകള്‍

പ്രസ്താവിക്കുന്നു.

അപ്പോള്‍

‘അല്ലാഹു’ എന്ന് ഈ വിഭാഗം വിളിച്ചിരുന്നതും ആരാധിച്ചിരുന്നതും

എന്തിനെയായിരുന്നു എന്ന ചോദ്യം ഇവിടെ പ്രസക്തമാണ്. ഇതിന് മുന്‍ഗാമികളായ

പണ്ഡിതര്‍ എന്തു മറുപടി നല്‍കുന്നു എന്ന് പരിശോധിക്കാം. ഇമാം നവവി(റ)

പറയുന്നു: അല്ലാഹു എന്ന പേര്കൊണ്ട് അവര്‍ അഭിസംബോധന ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കിലും

മക്കാ മുശ്രിക്കുകള്‍ ആരാധിച്ചിരുന്ന മൂര്‍ത്തി യഥാര്‍ഥത്തിലുള്ള അല്ലാഹു

ആയിരുന്നില്ല. കാരണം, അവര്‍ അല്ലാഹുവിനെ മനസിലാക്കിയിരുന്നില്ല9. ഇമാം റാസി

(റ) എഴുതുന്നു: ‘ദൈവിക പദവിയോട് നിരക്കാത്ത പല സവിശേഷതകളും നല്‍കുക വഴി

തങ്ങള്‍ തന്നെ രൂപകല്‍പന ചെയ്തുണ്ടാക്കിയ പ്രത്യേക വിശേഷണങ്ങളുള്ള ഏതോ ഒരു

സത്തയെയാണ് അവര്‍ ആരാധിച്ചത്. സത്യത്തില്‍, അവര്‍ അല്ലാഹുവിനെ

ആരാധിച്ചിട്ടില്ല. ഇനി നമുക്ക് നിഷ്പക്ഷവും ആത്മാര്‍ഥമായ ഒരു വിശകലനത്തിന്

തയ്യാറാവാം. നിരാശ്രയനും സൃഷ്ടികളോട് പൂര്‍ണാര്‍ഥത്തില്‍ സദൃശ്യമേ

ഇല്ലാത്തവനും പണ്ടേ ഉള്ളവനും എന്നെന്നും ജീവിക്കുന്നവനും തുടങ്ങി ഇരുപതോളം

അനിവാര്യ സവിശേഷതകളുള്ള ഏകനും നിസ്തുലനുമായ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന

ഒരു വിശ്വാസിയെ അല്ലാഹുവിനെക്കുറിച്ച് യാതൊരു ബോധവുമില്ലാത്ത മക്കയിലെ

ബഹുദൈവാരാദകരുമായി താരതമ്യം ചെയ്ത് സാദൃശ്യപ്പെടുത്തുന്നത് എത്രമാത്രം

യുക്തിരഹിതമാണ്. സംഘടനകളുടെ നിലനില്‍പിന് വേണ്ടി വിശ്വാസികളെ

അവിശ്വാസികളാക്കി മുദ്രകുത്തി മതമൂല്യങ്ങളെ നശിപ്പിക്കുന്ന പ്രവണത

ബുദ്ധിശൂന്യതയെ തിരിച്ചറിയാന്‍ മാത്രം ശേഷിയില്ലാത്തവരാണ് കേരളീയ

സമൂഹമെന്നാണോ ഈ കൂപമണ്ഡൂകങ്ങള്‍ നിനച്ചുവെച്ചിരിക്കുന്നത്…….

ആകാശ

ഭൂമികളെ സൃഷ്ടിച്ചതാര്? മഴ വര്‍ഷിപ്പിക്കുന്നതാര്? ഭക്ഷണവും വെള്ളവും

കനിഞ്ഞേകുന്നതാര്? തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ‘അല്ലാഹു’ എന്ന് മക്കയിലെ

ബഹുദൈവാരാധകര്‍ മറുപടി പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ എന്നൊരു സംശത്തിന് ഇടയുണ്ട്.

സത്യത്തില്‍ അവര്‍ക്കിതില്‍ ശരിയായി വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നോ? ഇല്ല,

എന്നതാണ് യാഥാര്‍ഥ്യം. ‘അല്ലാഹു’ എന്ന അവരുടെ മറുപടി തീര്‍ത്തും പരിഹാസവും

ആശങ്കയും കലര്‍ന്നതായിരുന്നു എന്ന് സ്വൂറത്തു ദുഖാനിലെ ഒമ്പതാം ആയത്തിനെ

വിശദീകരിച്ച് മുഫസ്സിറുകള്‍ എഴുതുന്നത് നോക്കൂ: ‘ആകാശ ഭൂമികളെ പടച്ചത്

അല്ലാഹുവാണെന്ന് മക്കാ മുശ്രിക്കുള്‍ക്ക് ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു. കളി തമാശ

രൂപേണ മാത്രമായിരുന്നു ഇവരുടെ മറുപടി എന്നതാണ് ഈ ആയത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം.’

(ബൈളാവി, ദുഖാന്‍ 9) സത്യം സമ്മതിച്ചതുകൊണ്ടല്ല അവര്‍ ‘അല്ലാഹു’ എന്ന്

പറയുന്നത്. മറിച്ച് പരിഹാസ രൂപേണ മാത്രമായിരുന്നു. (തഫ്സീറു ത്വബ്രി). ഇതേ

ആശയം തഫ്സീര്‍ ഖുര്‍ഥുബി, നസഫി, സാദുല്‍ മസീര്‍, ത്വന്‍താവി, കശ്ശാഫ്,

അബുസുഊദ്, ഐസറുത്തഫാസീര്‍, ജമല്‍ തുടങ്ങിയ തഫ്സീറുകളിലെ സുറത്തു ദുഖാനിന്റ

9-ാം സ്വൂക്തത്തിന്റെ വിശദീകരണങ്ങളിലും യാഥാര്‍ഥ്യം കാണാനാവുന്നുണ്ട്.

സൂറത്തുത്ത്വൂറിലെ 36-ാം സൂക്തത്തിന്റെ വിശദീകരണത്തിലും വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍

ഇക്കാര്യം ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അവരോട് ആകാശ ഭൂമികളെ സൃഷ്ടിച്ചതാര്

എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അല്ലാഹുവാണ് എന്നവര്‍ പറയും. പക്ഷേ, അവര്‍ക്കതില്‍

ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു. (അബുസ്സുഊദ്). ബൈളാവി, ബഹ്റുല്‍ മുഹീഥ്, തഫ്സീറുല്‍

മുനീര്‍, ഐസറുത്തഫാസീര്‍, തഫ്സ്വീറുത്വബ്രി എന്നീ തഫ്സീറുകളും ഇതേ ഭാഗത്ത്

ഇക്കാര്യം ചര്‍ച്ചചെയ്യുന്നുണ്ട്. ചുരുക്കത്തില്‍, തൌഹീദിന്റെ അടിസ്ഥാന

നിയമങ്ങള്‍ തന്നെ ധിക്കരിക്കുകയും ദൈവികത്വത്തിന് നിരക്കാത്ത സവിശേഷതകള്‍

അല്ലാഹുവിന്റെ പേരില്‍ എഴുതിച്ചേര്‍ത്ത് വിശ്വിസിക്കുകയും ചെയ്ത മക്കായിലെ

ബഹുദൈവാരാധകരെ തിരുമേനി (സ്വ) യെ അതിരറ്റ് സ്നേഹിക്കുകയും ഖുര്‍ആന്‍

പിന്‍പറ്റുകയും ചെയ്യുന്ന സുന്നി വിശ്വാസികളുമായി സദൃശ്യപ്പെടുത്തുന്നത്

എത്രമാത്രം യാഥാര്‍ഥ്യ വിരുദ്ധമാണ്. തന്റെ സഹോദരനുമേല്‍ അന്യായമായി കുഫ്റ്

ആരോപിക്കുന്നവര്‍ അവിശ്വാസിയായിത്തീരുന്നതിന്നെ ഭയപ്പെടേണ്ടതുണ്ടെന്ന

തിരുവചനം ഇവരൊക്കെ എന്നാണാവോ ഉള്‍കൊള്ളുക….. എല്ലാവരും ഒന്ന് വായിക്കാൻ

ശ്രമിക്കുക….

മക്കാ മുശ്രികുകളൂടെ വിശ്വാസം 

മുജാഹിദുകള്‍ വിശ്വാസ കാര്യത്തില്‍ കൊ−ു വന്ന ഒരു വലിയ ബിദ്അത്താണ് മക്കാ മുശ്രികുകള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വാസം ഉ−ായിരുന്നു എന്ന വാദം. മുജാഹിദിസമാകുന്ന ചീട്ടുകൊട്ടാരം പണിതുയര്‍ത്തിയിട്ടൂള്ളത് തന്നെ ഈ വാദത്തിന്മേലാണ്. അത് കൊ−് തന്നെ ഖണ്ഡിതവും സംശയരഹിതവുമായ പ്രഖ്യാപങ്ങള്‍ ഖുര്‍ആിലും ഹദീസിലും ഉ−ങ്കിലും മൌലവിമാര്‍ അത് ചെവി കൊള്ളാറില്ല. പക്ഷെ, മുജാഹിദിസത്തില്‍ പെട്ടുപോയ സാധാരണക്കാര്‍ മസ്സിലാക്കുന്നില്ല, ഈ അപകടകരമായ വാദം അംഗീകരിക്കുന്നത് ഒരു മുസ്ലിമിന്റെ ഈമാിന്റെ അടിത്തറ ഇളക്കുന്നതാണെന്ന് .

മുജാഹിദുകള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ സര്‍വ്വമത സത്യവാദത്തിന്റെ ലഹരി അല്‍പം ആവേശിച്ചിട്ടു−ന്ന് തോന്നുന്നു. ിച്ച് ഓഫ് ട്രൂത്തിന്റെ തണലിലാവാം. മുസ്ലിംകളെയെല്ലാം ഇസ്ലാമില്‍ ിന്ന് പുറത്താക്കി കാഫിറുകളെ ഇസ്ലാമിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയാണല്ലോ അതിന്റെ അപ്രഖ്യാപിത ലക്ഷ്യം തന്നെ. ഒരു മൌലവി പറയുന്നു, ഓ ജങ്ങളെ, ിങ്ങള്‍ ഏത് മതക്കാരായാലും ിങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ച ദൈവത്തെ മാത്രം ിങ്ങള്‍ ആരാധിക്കുക എന്ന്. അത്ി ഉപോത്ബലകമായി മറ്റൊരു സ്ഥലത്ത് പറയുന്നു, ‘ദൈവമേ രക്ഷിക്കണേ’ എന്ന് പറഞ്ഞ ബാലേട്ടാണ് യഥാര്‍ത്ഥ മുസ്ലിം എന്ന്. ഇതിലെ അബദ്ധം അവര്‍ മസ്സിലാക്കുന്നില്ല. ഓരോ മതവിശ്വാസിയും അവരെ സൃഷ്ടിച്ച ദൈവത്തെ കുറിച്ച് അവരുടെ മത ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ ഉള്ളതും അവരുടെ പുരോഹിതര്‍ അവരെ പഠിപ്പിച്ചതനുസരിച്ചുമുള്ള തരത്തില്‍ വിശ്വസിച്ചാല്‍, ആ ദൈവത്തെ മാത്രം ആരാധിച്ചാല്‍ അവര്‍ രക്ഷപ്പെടുമോ? തീര്‍ച്ചയായും ഇല്ല. വിവിധ മതങ്ങളില്‍ വിവിധ തരത്തിലുള്ള ദൈവ സങ്കല്‍പങ്ങല്‍ ിലവിലു−്. അവയെല്ലാം സങ്കല്‍പങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്. പല മതങ്ങളിലേയും സങ്കല്‍പങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ സാമ്യങ്ങള്‍ ക−ക്കാം. ചിലര്‍ അവരുടെ ദൈവത്ത്ി സന്താങ്ങള്‍ ഉ−ന്ന് വാദിക്കുന്നു. ചിലര്‍ പങ്കുകാരു−ന്ന് വാദിക്കുന്നു. ചിലര്‍ക്ക് പ്രധാ ദൈവങ്ങളും ഉപ ദൈവങ്ങളും ഉ−്. ചില മതങ്ങളിലെ ദൈവങ്ങളെ ഇതേ വരെ എണ്ണിത്തീര്‍ന്നിട്ടില്ല. ചിലര്‍ പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളെ ദൈവമായി കണക്കാക്കുന്നു. മുസ്ലിംകളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇതൊന്നും യാഥാര്‍ത്ഥ്യമല്ല. ഇങ്ങയുെള്ള ഒരു ദൈവം അവര്‍ക്ക് ഇല്ല. ഇതെല്ലാം ഇല്ലാത്ത സങ്കല്‍പങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്. കാരണം പങ്കുകാരനുള്ളതും സന്താങ്ങളുള്ളതും ആയ ഒരു ദൈവം ഇല്ല തന്നെ. ഇല്ലാത്ത ഒരു ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിച്ചാല്‍ അത് ദൈവ

വിശ്വാസമാകുകയില്ല. അത് അവിശ്വാസമാകുന്നു. അത് കൊ−ാണ് അവിശ്വാസികളെല്ലാം യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ദൈവിഷേധികളാണെന്ന് ഇമാം റാസി(റ) തന്റെ തഫ്സീറില്‍ രേഖപ്പെടൂത്തിയത്. കാരണം യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഉള്ള ദൈവത്തില്‍ അവര്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. മാത്രമല്ല, ഇല്ലാത്ത ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പങ്കുകാരനുള്ള ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന അവര്‍ യഥാര്‍ത്ഥ ദൈവത്തെ

ിഷേധിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.

കുറച്ചു കൂടി ലളിതമായി പറഞ്ഞാല്‍, ഉള്ള ദൈവത്തിലുള്ള വിശ്വാസമാണ് ദൈവ വിശ്വാസം. ഇല്ലാത്ത ദൈവത്തിലുള്ള വിശ്വാസം അവിശ്വാസമാണ്. അത് കൊ−ാണ് ഇല്ലാത്ത ദൈവത്തില്‍/ദൈവങ്ങളില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നവരെ മുസ്ലിംകള്‍ അവിശ്വാസികള്‍ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ഇല്ലായ്മയില്‍ വിശ്വസിക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അത് സങ്കല്‍പമാണ്. ഗണിതശാസ്ത്ര ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍, പൂജ്യത്തിാട് ഏത് സംഖ്യ ഗുണിച്ചാലും സംഗതി പൂജ്യം തന്നെ.

മുജാഹിദുകള്‍ പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു തെറ്റിദ്ധാരണ, അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചവര്‍ക്കേ ശിര്‍ക്ക് ചെയ്യുവാന്‍ കഴിയുകയുള്ളൂ എന്നാണ്. അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കാത്തവര്‍ ിരീശ്വരവാദികളാണല്ലോ! ഇതാണ് ്യായവാദം! യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ആരാധക്ക് അര്‍ഹത കല്‍പിച്ച് ഉലൂഹിയ്യത്തില്‍ പങ്കാളികളെ വിശ്വസിച്ചാല്‍ തന്നെ ശിര്‍ക്ക് ആയി. ഇവരുടെ വാദത്തില്‍, ഒരാള്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കാതെ മറ്റു ഒന്നിലധികം ദൈവങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചാല്‍ അവ് എന്താണ് പേരിടുക? മുശ്രിക് എന്ന് വിളിക്കണമെങ്കില്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ച് കൊ−് മറ്റു ദൈവങ്ങളിലും വിശ്വസിക്കേ−തല്ലേ? അല്ലാഹു അല്ലാത്ത മറ്റു ദൈവങ്ങളില്‍ വിശ്വസിച്ചത് കാരണം ിരീശ്വര വാദി എന്നും വിളിക്കാമോ? മുശ്രികാകണമെങ്കില്‍ ആദ്യം വിശ്വാസം വേ− എന്ന് വലിയ വായില്‍ ചോദിക്കുന്ന മൌലവിമാരില്‍ ിന്നും ഇതിന്റെ മറുപടി കേള്‍ക്കാന്‍ താത്പര്യമു−്. അപ്പോള്‍ സത്യം ഇതാണ്. അല്ലാഹുവിന്റെ അധികാരാവകാശങ്ങളോ വിശേഷണങ്ങളോ മറ്റാര്‍ക്ക് വക വെച്ചു കൊടുത്താലും അവന്‍ ശിര്‍ക്ക് ചെയ്തവായി. അത് (അല്ലാഹു അല്ലാത്ത) അവന്റെ ഒരേ ഒരു ദൈവത്തിാണെങ്കിലും ശരി. ശിര്‍ക്കാകണമെങ്കില്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കണമെന്നേ ഇല്ല. എന്ന് മാത്രമല്ല ശിര്‍ക്ക് വന്നാല്‍ തന്നെ അത് അല്ലാഹുവിലുള്ള അവിശ്വാസമായി, അല്ലാഹുവി ിഷേധിക്കലായി എന്ന് മുമ്പ് വ്യക്തമാക്കിയതാണല്ലോ?

അപ്പോള്‍ മുസ്ലിംകളുടെ ദൈവം ആരാണ്? അത് വിശുദ്ധ ഖുര്‍ ആന്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നു . സൂറത് യൂനുസിലെ വചങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുക.  

ആശയ സംവാദത്തില്‍ മുഹമ്മദ് ബി(സ) ആകാശത്ത് ിന്നും ഭൂമിയില്‍ ിന്നും ിങ്ങള്‍ക്ക് ഭക്ഷണം ല്‍കുന്നവന്‍ ആരാണ്? കേള്‍വിയും കാഴ്ചയും ഉടമപ്പെടുത്തുന്നവന്‍ ആരാണ്? ിര്‍ജ്ജീവിയില്‍ ിന്നും ജീവിയെയും ജീവിയില്‍ ിന്നും ിര്‍ജ്ജീവിയെയും പുറപ്പെടുവിക്കുന്നവന്‍ ആരാണ്? കാര്യങ്ങള്‍ ിയന്ത്രിക്കുന്നവന്‍ ആരാണ്? എന്നെല്ലാം മക്കാമുശ്രികീങ്ങളോട് ചോദിച്ചാല്‍ അവര്‍ അല്ലാഹു എന്ന് ഉത്തരം പറയും. അപ്പോള്‍ ആ അല്ലാഹുവി ിങ്ങള്‍ സൂക്ഷിക്കുന്നില്ലേ? എന്ന് ചോദിക്കുവാന്‍ ബിയോട് അല്ലാഹു ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ഇവിടെ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കേ−ത് അവര്‍ പറയും എന്നാണ് ഖുര്‍ആിലുള്ളത് എന്ന കാര്യമാണ്. അല്ലാതെ അവര്‍ വിശ്വസിച്ചു എന്ന് ഖുര്‍ആില്‍ ഒരിടത്തും ഇല്ല. കാരണം അവര്‍ വിശ്വസിച്ചു എന്ന് ഖുര്‍ആില്‍ വന്നാല്‍ അത് ഖുര്‍ആില്‍ വൈരുദ്ധ്യം പറയലാകും. അത് അസംഭവ്യമാണ്. മക്കാ മുശ്രികീങ്ങള്‍ ആശയ സംവാദത്തില്‍ ഉത്തരം മുട്ടുമ്പോള്‍ അവര്‍ പറയുന്നതാണ്, അല്ലാതെ അവര്‍ വിശ്വസിച്ചു കൊ−് പറയുന്നതല്ല എന്ന് മുഫസ്സിരീങ്ങള്‍ വ്യക്തമാക്കിയതാണ്. ഇത്ി ശേഷം വരുന്ന ആയത്തില്‍ അല്ലാഹു അത് ഖണ്ഡിതമായി പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുള്ളതുമാകുന്നു .  

അവര്‍ വിശ്വസിക്കാതെ ചോദ്യത്ത്ി മറുപടിയായി മാത്രം അവരുടെ ാവ് കൊ−് പറഞ്ഞ അല്ലാഹുവി കുറിച്ച് ഖുര്‍ആന്‍ പറയുന്നു. ബിയുടെ ചോദ്യവും വിശദീകരണവും തുടരുന്നു. ിങ്ങളുടെ ാഥായ ആ അല്ലാഹുവാണ് പരമമായ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം. മറ്റുള്ളവയെല്ലാം പിഴവാണ്, അയഥാര്‍ത്ഥമാണ്. അഥവാ മറ്റു ഇലാഹുകള്‍ക്കൊപ്പമുള്ള ഒരു ഇലാഹോ, അല്ലെങ്കില്‍ ആ ഇലാഹിാപ്പമുള്ള മറ്റു ഇലാഹുകളോ ഒന്നും യഥര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഉള്ളതല്ല. എല്ലാം ിങ്ങളുടെ സങ്കല്‍പം

മാത്രമാണ്. അതും ശേഷം വരുന്ന ആയത്തില്‍ തന്നെ ഖുര്‍ആന്‍ വ്യക്തമായി പറയുന്നു−്. അപ്പോള്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഉള്ള ഏകായ അല്ലാഹുവി ആരാധിക്കുന്നതില്‍ ിന്നും, ഒരിക്കലും ഉ−ായിട്ടില്ലത്ത അകേം ഇലാഹുകളെ ആരാധിക്കുന്നതിലേക്ക് ിങ്ങള്‍ എന്തിാണ് തിരിക്കപ്പെടുന്നത് എന്നാണ് ബി(സ) അവരോട് ചോദിക്കുന്നത്. അഥവാ, ിങ്ങളെ ജീവിപ്പിക്കുന്നവനും മരിപ്പിക്കുന്നവനും ിങ്ങള്‍ക്ക് ഭക്ഷണം ല്‍കുന്നവനും അല്ലാഹു ആണെന്ന് ിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞല്ലോ? അങ്ങയൊണെങ്കില്‍ ആ അല്ലാഹുവി മാത്രമല്ലേ ആരാധിക്കേ−ത്? ിങ്ങള്‍ പറയുന്നതിനുസരിച്ചല്ലല്ലോ ിങ്ങളുടെ പ്രവര്‍ത്തം. ിങ്ങള്‍ മറ്റു പല ഇലാഹുകളെയും ആരാധിക്കുന്നു−ല്ലോ? ിങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനുസരിച്ചല്ലല്ലോ ിങ്ങള്‍ പറയുന്നത്. അപ്പോള്‍ ിങ്ങള്‍ പറയുന്നത് ിങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കാത്ത കാര്യങ്ങളല്ലേ? കാപട്യമല്ലേ ിങ്ങള്‍ പറയുന്നത്? ഇതൊക്കെയാണ് ബിയുടെ ചോദ്യത്തില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.

ഈ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം ഒടുവില്‍, അവരുടെ വാക്കുകള്‍ മുഖേ ഉ−ാകാന്‍ സാധ്യതയുള്ള എല്ലാ സംശയങ്ങളും ദുരീകരിച്ചു കൊ−്, ശിര്‍ക്കിന്റെ എല്ലാ കോട്ടകളും തകര്‍ത്ത് കൊ−് അസന്നിഗ്ധമായി അല്ലാഹു പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. കൂട്ടത്തില്‍ മുജാഹിദുകളുടെ ചീട്ടു കൊട്ടാരവും തരിപ്പണമാകുന്നു.   

മേല്‍ പറഞ്ഞ പ്രകാരം, യഥാര്‍ത്ഥ സത്യം അറിയാമായിരുന്നിട്ടും, അവര്‍ തങ്ങളുടെ തോന്നിവാസങ്ങളില്‍ ിന്നും പിന്മാറാത്തവരായിരിക്കുന്നത് കാരണം, അവര്‍ അവിശ്വാസികളും ശിക്ഷാര്‍ഹരും ആണെന്നുള്ള അല്ലാഹുവിന്റെ ിശ്ചയം സാക്ഷാത്കൃതമായിരിക്കുന്നു. (പരിഭാഷ – അമാി മൌലവി – പേജ് – 1403) 

     

തീര്‍ച്ചയായും ആ മുശ്രികീങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തില്‍ ിന്നും പിഴവിലേക്ക് തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നത് വ്യക്തമായിരിക്കുന്നത് പോലെ, അവരുടെ മേല്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ ിശ്ചയവും വിധിയും ിര്‍ബന്ധമായിരിക്കുന്നു, അവര്‍ അവരുടെ റബ്ബ്ി വഴിപ്പെടുന്നതില്‍ ിന്നും അവാട് ദോഷം ചെയ്യുന്നതിലേക്ക് എത്തിച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു, അങ്ങ അല്ലാഹുവി അവര്‍ അവിശ്വസിച്ചിരിക്കുന്നു. അഥവാ അവര്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ ഏകത്വത്തെയോ മുഹമ്മദ് ബി(സ)യുടെ പ്രവാചകത്വത്തെയോ സത്യമാക്കുന്നില്ല.  (തഫ്സീര്‍ – ഇമാം ഥിബ്രി) 

അറബി ഭാഷ അറിയുന്നവര്‍ക്കെല്ലാം അറിയാം, ഈ ആയതില്‍ ഉപയോഗിച്ച പ്രയോഗം എത്ര വ്യക്തത ഉ−ാക്കുന്നതാണെന്ന്, അല്ലാഹു പ്രഖ്യാപിച്ച കാര്യത്ത്ി എത്ര ശക്തിയായ സ്ഥിരീകരണം ല്‍കുന്നതാണെന്ന്.

അപ്പോള്‍ സുന്നികളും മുജാഹിദുകളും തമ്മില്‍ തര്‍ക്കം – മക്കാ മുശ്രികുകള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വാസമു−ായിരുന്നോ ഇല്ലേ എന്ന്. ഇവിടെ അല്ലാഹു തീര്‍പ്പ് കല്‍പിച്ചിരിക്കുന്നു. അവര്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല എന്ന്. അല്ലാഹുവിന്റെ തീരുമാം ഒരു വിഷയത്തില്‍ വന്നാല്‍ ഒരു മുസ്ലിം എന്ത് ചെയ്യണം? അല്ലാഹു തന്നെ പറയുന്നു.   

“അല്ലാഹുവും റസൂലും ഒരുകാര്യം വിധിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ സ്വന്തം കാര്യങ്ങളില്‍ തന്നിഷ്ടം കാണിക്കാന്‍ ഒരു വിശ്വാസിക്കും അധികാരമില്ല. ആരെങ്കിലും അല്ലാഹുവിും റസൂലിും എതിര് പ്രവര്‍ത്തിച്ചാല്‍ ിശ്ചയം, അവന്ന് വ്യക്തമായും മാര്‍ഗഭ്രംശം സംഭവിച്ചുപോയി.” (അല്‍ അഹ്സാബ് 36) 

പക്ഷെ, മൌലവിമാര്‍ ചെയ്യുന്നതോ? അല്ലാഹുവിന്റെ തീരുമാത്തെ പച്ചയായി വലിച്ചെറിഞ്ഞു കൊ−് അബൂജഹ്ലിന്റെയും കൂട്ടരുടെയും വാക്കുകള്‍ തെളിവായി സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ആ വാക്കുകളാവട്ടെ, അവരുടെ വിശ്വാസത്ത്ി എതിരാണെന്ന് അല്ലാഹു തന്നെ വ്യക്തമാക്കിയതും. അതാണ് ഈ വാദം അപകടകരമായ ബിദ്അത് ആണെന്ന് തുടക്കത്തിലേ സൂചിപ്പിച്ചത്. 

മറ്റൊരു സംശയം ജിപ്പിക്കുന്ന വിഷയം അവര്‍ അല്ലാഹു എന്ന പേര്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നാണ്. മൌലവിമാര്‍ പ്രസംഗിക്കാറു−്, അറബി ബൈബിളിലെല്ലാം ഉള്ളത്     എന്നാണെത്രെ. അറബി ബൈബിളില്‍ മാത്രമല്ല, അറബി ഭഗവത് ഗീതയിലും ‘ഭഗവാന്‍’ എന്നത്ി ‘അല്ലാഹു’ എന്ന പദം തന്നെയാണ് ഉപയോഗിക്കുക. അത് ഒരു പദം എന്ന ിലക്ക് മാത്രമാണ്. അല്ലാതെ അതിന്റെ സാക്ഷാല്‍ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ അല്ല. ഓരോരുത്തരും അവരുടെ ദൈവത്തെ അല്ലാഹു എന്ന് വിളിക്കുന്നു. അത് ഇലാഹ് എന്ന പദത്തിന്റെ ‘അലിഫ് ലാം’ ചേര്‍ത്ത രൂപമാണ്. മുസ്ലിംകള്‍ക്ക് മാത്രമെ അത് ഉപയോഗിക്കുവാന്‍ പാടുള്ളൂ എന്ന ിയമമൊന്നും ഇല്ല. എല്ലാ കാലത്തും അറബി ഭാഷയില്‍ അല്ലാഹു എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചവര്‍ ഉ−ായിട്ടു−്. മക്കാ മുശ്രികീങ്ങളും അവരില്‍ പെട്ട ഒരു കൂട്ടര്‍ ആണ്. പക്ഷെ, മുസ്ലിംകള്‍ ‘അല്ലാഹു’ എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുമ്പോള്‍ അത്ി സാക്ഷാല്‍ അര്‍ത്ഥം കൈ വരുന്നു. എന്ത് കൊ−ന്നാല്‍ അവരുടെ വിശ്വാസമാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ആ പദത്തെ അ്വര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത്. അവര്‍ ആ പദം ഉപയോഗിക്കുമ്പോള്‍, അവരുടെ മസ്സില്‍ ഏകായ, പങ്കുകാരില്ലാത്ത, ആരാധക്ക് അര്‍ഹായി മറ്റാരുമില്ലാത്ത ദൈവം എന്ന വിശ്വാസമാണ്. മറ്റു മതക്കാര്‍ ആ പദം ഉപയോഗിക്കുമ്പോള്‍, അവരുടെ പല ഇലാഹുകളില്‍ ഒരു ഇലാഹ് എന്ന വിശേഷണം മാത്രമേ അവര്‍ക്കുള്ളൂ. അത് കൊ−ാണ് അവര്‍ സങ്കല്‍പത്തെ മാത്രമാണ്

വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് എന്ന് ഖുര്‍ ആന്‍ വീ−ും വ്യക്തമാക്കുന്നത്.    

   

ആ മക്കാ മുശ്രികുകളില്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷം പേരും സങ്കല്‍പത്തെ മാത്രമാണ് പിന്‍ തുടര്‍ന്നിരുന്നത്. അവര്‍ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെയോ സത്യത്തെയോ കുറിച്ച് ഒരു അറിവും ഇല്ല. തീര്‍ച്ചയായും സങ്കല്‍പം എന്നാല്‍ സμഹങ്ങളും സംശയങ്ങളും മാത്രമാകുന്നു. തീര്‍ച്ചയായും സംശയം, ഉറപ്പില്‍ ിന്നും ഒരു കണിക പോലും സ്വന്തമാക്കുന്നില്ല. സംശയത്ത്ി ഒരിക്കലും ഉറപ്പിന്റെ സ്ഥാത്ത് ില്‍ക്കുവാന്‍ കഴിയുകയില്ല. ഉറപ്പ് മുഖേ ഉ−ാകുന്ന ആവശ്യങ്ങള്‍ പൂര്‍ത്തീകരിക്കുവാനും സംശയം കൊ−് സാധ്യമേ അല്ല. സങ്കല്‍പങ്ങളെ പിന്‍തുടര്ന്നു കൊ−് അല്ലാഹുവി കളവാക്കുന്ന ഈ മുശ്രികുകളുടെ ചെയ്തികളെ കുറിച്ച് അല്ലാഹു ഏറ്റവും അറിയുന്നവാകുന്നു.  (തഫ്സീര്‍ – ഇമാം ഥിബ്രി)

അപ്പോള്‍ മുസ്ലിംകള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവി സംബന്ധിചുള്ള വിശ്വാസം യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും മുശ്രികുകള്‍ക്ക് സങ്കല്‍പവും മാത്രമാണെന്ന് അല്ലാഹു തന്നെ വ്യക്തമാക്കുന്നു. മുശ്രികുകള്‍ അവര്‍ ആരാധിക്കുന്ന ബിംബങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച്, അവ ‘അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കല്‍ ശുപാര്‍ശകരാണെന്ന’ അവരുടെ വാദത്തെ കുറിച്ചും അവര്‍ അല്ലാഹു എന്ന സങ്കല്‍പത്തെയാണ് പറയുന്നത് എന്ന് ഇമാം റാസി(റ) ഈ ആയതിന്റെ തഫ്സീറില്‍ വിശദീകരിച്ചിട്ടു−്.

മുശ്രികുകള്‍ കടലിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോള്‍ അപകടം ഭയന്നാല്‍, അവര്‍ അവരുടെ ബിംബങ്ങളെയെല്ലാം ഒഴിവാക്കി അല്ലാഹുവിാട് മാത്രം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിരുന്നു എന്ന സൂറത് അന്‍കബൂതിലെ 65-ാമത്തെ ആയത്തും അവര്‍ക്ക് അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വാസം ഉ−ായിരുന്നു എന്ന് തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുവാായി ഉദ്ധരിക്കാറു−്. ആ ആയതില്‍ തന്നെ പറയുന്നു, അതില്‍ ിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടാല്‍, അവര്‍ കരയിലെത്തിയാല്‍ അവര്‍ വീ−ും ബിംബങ്ങളെ വിളിച്ചിരുന്നു എന്ന്. അപ്പോള്‍ ബിംബങ്ങള്‍ക്ക് സമാനായ ഒരു അല്ലാഹുവിാടാണ് അവര്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിരുന്നത്. ആ ബിംബങ്ങള്‍ അവരെ രക്ഷിക്കുകയില്ലെന്ന് ബോധ്യം വരുന്ന ഒരു പ്രതിസന്ധി ഘട്ടത്തില്‍, മരണത്തെ

മുഖാമുഖം കാണുന്ന സμര്‍ഭത്തില്‍, ആ ബിംബങ്ങളെയെല്ലാം അവര്‍ കയ്യൊഴിക്കുകയും പൂര്‍വ്വികരില്‍ ിന്നും തലമുറകളായി ലഭിച്ച അല്ലാഹു എന്ന സങ്കല്‍പത്തോട് അവര്‍ സഹായം തേടുകയും അവര്‍ രക്ഷപ്പെട്ട് കരയില്‍ എത്തിയാല്‍ വീ−ും അവര്‍ പഴയ ിലപാടില്‍ തന്നെ എത്തിചേരുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അവര്‍ പറയും ഞങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങള്‍ ഇല്ലെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ രക്ഷപ്പെടുകയില്ലായിരുന്നു. ഒരു പ്രതിസന്ധി ഘട്ടത്തിലുള്ള ഈ ിലപാട് മാറ്റം വിശ്വാസ പ്രഖ്യാപമായി കണക്കാക്കാമോ? അവരുടെ സ്ഥായിയായ വിശ്വാസം അപ്പോഴും ബഹു ദൈവത്തില്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു. ആ ദൈവങ്ങളെ അവര്‍ താത്ക്കാലികമായി കയ്യൊഴിക്കുകയും വീ−ും പുണരുകയും ചെയ്തു. കാരണം കരയില്‍ അവരെ രക്ഷിക്കാന്‍ ആ ദൈവങ്ങള്‍ മതി എന്ന് അവര്‍ സങ്കല്‍പിച്ചിരുന്നു. പോലീസിന്റെ മുന്നില്‍ പെട്ട ഒരു കള്ളന്റെ രക്ഷപ്പെടുവാനുള്ള സത്യസന്ധതയുടെ പ്രകടം എന്നതില്‍ ഉപരി ഒന്നുമല്ല ഇത്.

അബൂജഹ്ലിന്റെ മകന്‍ ഇക്രിമ മുസ്ലിമായത് ഇത്തരം ഒരു സμര്‍ഭത്തിലാണ്. കടലില്‍ തന്നെ രക്ഷിക്കുന്നത് ആരോ ആ ദൈവം തന്നെയാണ് കരയിലും തന്നെ രക്ഷിക്കുക എന്ന് ഇക്രിമ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അത് മുഹമ്മദ് ബി(സ) പഠിപ്പിച്ച ദൈവമാണെന്ന് ഇക്രിമ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. അങ്ങ ഇക്രിമ സങ്കല്‍പത്തില്‍ ിന്നും യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേര്ന്നു. അപ്പോള്‍ അമുസ്ലിംകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, ‘അവര്‍ അല്ലാഹുവിാട് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു’, ‘അവര്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ ശുപാര്‍ശകരാണെന്ന് വാദിച്ചു’ എന്നെല്ലാം പറയുന്നത്, അവരൂടെ സങ്കല്‍പത്തിലുള്ള അല്ലാഹുവി ഉദ്ദേശിച്ചാണെന്ന് വളരെ വ്യക്തമാണ്. വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ പ്രഖ്യാപിച്ച വസ്തുത ആണ്. ഇമാമുകള്‍ വിശദീകരിച്ചതാണ്.

മക്കാ മുശ്രികുകള്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചു എന്ന് വാദിക്കുന്നത്ി മുമ്പ് താഴെ കൊടുത്ത വസ്തുതകള്‍ കൂടി പരിഗണിക്കുക. 

1) അല്ലാഹു അവരെ അഭിസംബോധ ചെയ്തത് ‘ഓ അവിശ്വാസികളേ’ 

എന്നാണ്. 

2) ഖുര്‍ആില്‍ വളരെ വ്യക്തമായി പറഞ്ഞതാണ് ‘അവര്‍ അവരുടെ റബ്ബില്‍ അവിശ്വസിച്ചിരിക്കുന്നു’ എന്ന്. 

3) അവരുടെ ദൈവങ്ങളെ ിങ്ങള്‍ ചീത്ത പറയരുതെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ മുസ്ലിംകളോട് ആജ്ഞാപിക്കുന്നു. അവര്‍ അല്ലാഹുവി തിരിച്ച് ചീത്ത പറയും എന്ന കാരണത്താല്‍.   

അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചവര്‍ അല്ലാഹുവി ചീത്ത പറയുമോ?

4) അവരുടെ ദൈവങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ സ്ഥാം എന്തായിരുന്നു എന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ തന്നെ വ്യക്തമാക്കുന്നു.   

“കൃഷി, മൃഗങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയ ഉല്‍പന്നങ്ങളില്‍ ഒരു വിഹിതം അവര്‍ അല്ലാഹുവ്ി ീക്കി വെക്കുന്നു. ഇത് അല്ലാഹുവിാണെന്നും ഇത് മ്മുടെ പങ്കുകാര്‍ക്കാണെന്നും (ദൈവങ്ങള്‍) അവര്‍ പറയുന്നു. പങ്കുകാര്‍ക്ക് ീക്കി വെച്ചത് അല്ലാഹുവിന്റെ വിഹിതത്തിലേക്ക് കൂടുകയില്ല. അല്ലാഹുവ്ി ീക്കി വെച്ചതെന്ന് അവര്‍ പറയുന്നതാവട്ടെ, വിഗ്രഹങ്ങളുടെ ഓഹരിയിലേക്ക് ചേരുകയും ചെയ്യുന്നു. അവരുടെ തീര്‍പ്പ് വളരെ ചീത്ത.”

ഇിയുമെത്രയോ തെളിവുകള്‍. പാറ പോലെ ഉറച്ച ഈ തെളിവുകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ അവര്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചു എന്ന മുജാഹിദ് വാദം എത്ര ബാലിശം.      

ബദ്ര്‍ യുദ്ധം അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചവര്‍ തമ്മില്‍?

ബദ്ര്‍ യുദ്ധം അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചവര്‍ തമ്മില്‍ ആയിരുന്നു എന്നെല്ലാം പറഞ്ഞ് പുകമറ സൃഷ്ടിക്കാറു−്. എന്തിനു വേ−ിയായിരുന്നു ബദ്ര്‍ യുദ്ധം എന്ന് വിശുദ്ധഖുര്‍ആന്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നു.  

അവര്‍ അക്രമിക്കപ്പെട്ടവരാണെന്ന കാരണത്താല്‍ മുസ്ലിംകള്‍ക്ക് മുശ്രികുകളുമായി യുദ്ധം ചെയ്യുവാന്‍ അല്ലാഹു സമ്മതം കൊടുത്തിരിക്കുന്നു. അവരെ സഹായിക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ അല്ലാഹു കഴിവുള്ളവാണെന്നും പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. അവര്‍ അവരുടെ വീടുകളില്‍ ിന്നും ആട്ടിപ്പായിക്കപ്പെട്ടത് ഞങ്ങളുടെ റബ്ബ് അല്ലാഹു ആണെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചതല്ലാതെ മറ്റൊരു തെറ്റും ചെയ്യാതെ ആണെന്നും അല്ലാഹു പറയുന്നു.

അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചവരാണ് മുശ്രികുകള്‍ എങ്കില്‍, ‘ഞങ്ങളുടെ റബ്ബ് അല്ലാഹുവാണ്’ എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ പേരില്‍ അവര്‍ മുസ്ലിംകളെ ദ്രോഹിക്കുമോ? അവരുമായി യുദ്ധത്ത്ി ഇറങ്ങി പുറപ്പെടുമോ?

ബദ്ര്‍ യുദ്ധവേളയില്‍ മുഹമ്മദ് ബി(സ)യും അബൂജഹ്ലും ഒരേ അല്ലാഹുവിാടാണോ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചത് എന്ന് ഞാന്‍ ിങ്ങള്‍ ര−ു പേരോടും ചോദിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും ിങ്ങള്‍ ഇതേവരെ മറുപടി ല്‍കിയില്ല. വ്യക്തമായ മറുപടി ല്‍കാന്‍ ിങ്ങള്‍ ഭയക്കുന്നത് പോലെ. ിങ്ങള്‍ അയച്ച ക്ളിപ്പില്‍ പറയുന്നു−് ര−് കൂട്ടരും ഒരേ അല്ലാഹുവിാടാണ് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചത് എന്ന്. ഹുസൈന്‍ സലഫി ാദാപുരത്ത് പ്രസംഗിച്ചത് അബൂജഹ്ല്‍ അല്ലാഹുവ്ി തന്നെയാണ് ആരാധ ിര്‍വ്വഹിച്ചിരുന്നതെന്നാണ്. അവര്‍ വിശ്വസിച്ച അല്ലാഹു, മുസ്ലിംകള്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന അല്ലാഹു തന്നെ ആയിരുന്നു എന്നാണ്. പിന്നെ ിങ്ങള്‍ എന്ത്ി ഈ ‘യെസ് ഓര്‍ ാ’ ചോദ്യത്ത്ി ഉത്തരം പറയുവാന്‍ ഭയക്കണം. മൌലവിമാരല്ലേ പറയുന്നത്. അവര്‍ സത്യസന്ധരല്ലേ? അവരെ അന്ധമായി തഖ്ലീദ് ചെയ്യലല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ിങ്ങള്‍ ചെയ്യാറില്ലല്ലോ?

ഈ മൌലവിമാര്‍ ഖുര്‍ആി പരസ്യമായി തള്ളുകയാണ്. മക്കാ മുശ്രികുകള്‍ ആരോടാണ് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിരുന്നത്, ആര്‍ക്കാണ് ഇബാദത്ത് എടുത്തിരുന്നത് എന്ന് സൂറതുല്‍ കാഫിറൂയിലൂടെ അല്ലാഹു ലോകത്തെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ആ ചെറിയ സൂറതിന്റെ കെ എന്‍ എം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച പരിഭാഷയെങ്കിലും ിങ്ങള്‍ വായിച്ചു ാക്കിയിട്ടു−ാ?    

ഈ സൂറത് ഇറങ്ങുവാനുള്ള പശ്ചാത്തലം കൂടി അറിയുന്നത് ന്ന്. മക്കാ മുശ്രികുകള്‍ ഒരു ഒത്തു തീര്‍പ്പ് പദ്ധതിയുമായി റസൂല്‍(സ)യെ സമീപിച്ചു. അതായത്, മുഹമ്മദിന്റെ ഇലാഹി ഒരു കൊല്ലം അവര്‍ ആരാധിക്കാം. തിരിച്ച് ഒരു കൊല്ലം മുഹമ്മദും അനുയായികളും അവരുടെ ഇലാഹുകളെ ആരാധിക്കണം. ഇതായിരുന്നു ഒത്തുതീര്‍പ്പ് ഫോര്‍മുല. അപ്പോഴാണ് അവരോട് ഇങ്ങ പറയുവാന്‍ വേ−ി ബിയോട് അല്ലാഹു കല്‍പിക്കുന്നത്. ഓ അവിശ്വാസികളെ, ിങ്ങള്‍ ആരാധിക്കുന്നതി ഞാന്‍ ആരാധിക്കുന്നില്ല. ഞാന്‍ ആരാധിക്കുന്നതി ിങ്ങളും ആരാധിക്കുന്നില്ല. ഇി ആരാധിക്കുവാനും പോകുന്നില്ല എന്ന്. അവര്‍ അല്ലാഹുവിയൊണ് ആരാധിക്കുന്നത് എങ്കില്‍ ഈ ഒരു ഓഫറുമായി വരേ− കാര്യം അവര്‍ക്കു−ാ? തെളിീര്‍ പോലെ ഖുര്‍ആന്‍ വ്യക്തമാക്കിയ ഈ സത്യം പോലും മസ്സിലാക്കാതെ അല്ലാഹുവി വെല്ലുവിളിച്ച് ടക്കുന്ന ഈ പടുജാഹിലുകളായ മൌലവിമാരെയാണോ താങ്കള്‍ പിന്‍പറ്റുന്നത്?

അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കുക എന്നാല്‍ എന്താണ്?

ഈ ചോദ്യം ിങ്ങളോട് ഞാന്‍ പല കുറി ചോദിച്ചെങ്കിലും ിങ്ങള്‍ ഉത്തരം ല്‍കിയില്ല. തൌഹീദും ശിര്‍ക്കുമെല്ലാം ‘കൃത്യമായി വിശദീകരിച്ച’ ിങ്ങളുടെ മൌലവിമാര്‍ അല്ലാഹുവിലുള്ള വിശ്വാസം എന്നാല്‍ എന്താണെന്ന് ിങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടില്ലേ? ഏത് സുന്നിയെ ക−ാലും ഞങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ മാത്രം ആളുകളാണെന്ന് വീമ്പിളക്കുന്ന മുജാഹിദുകള്‍ക്ക് എന്താണ് അല്ലാഹുവിലുള്ള വിശ്വാസം എന്ന് അറിയുകയില്ല. അത് മൌലവിമാര്‍ പഠിപ്പിച്ചു കൊടുക്കുകയുമില്ല.

അത് അറിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ മുശ്രികുകള്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ആളുകള്‍ വിശ്വസിക്കുകയില്ലല്ലോ? 

അല്ലാഹുവിലുള്ള വിശ്വാസം എന്നാല്‍, അല്ലാഹു ഉ−് എന്ന് പറയുകയാണോ? അല്ലാഹു ഖാലികാണെന്നും റാസിഖാണെന്നും അംഗീകരിക്കലാണോ? അല്ല. ഇത് മസ്സിലാക്കാത്തതാണ് മുജാഹിദുകള്‍ക്ക് പറ്റിയ അബദ്ധം. അല്ലാഹുവിലുള്ള വിശ്വാസം എന്നാല്‍ എന്താണെന്ന് മുഹമ്മദ് ബി(സ) സഹാബതി പഠിപ്പിക്കുന്നു. സഹീഹ് ബുഖാരിയിലെ 7266-ാമത്തെ ഹദീസ് ാക്കുക.   

അല്ലാഹുവിലുള്ള വിശ്വാസം എന്നാല്‍ എന്താണെന്ന് ിങ്ങള്‍ക്കറിയുമോ എന്ന് പ്രവാചകന്‍ സഹാബതിാട് ചോദിച്ചു. അവര്‍ അല്ലാഹുവും അവന്റെ റസൂലുമാണ് ഏറ്റവും അറിയുന്നവന്‍ എന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ ബി(സ) പറഞ്ഞു. അല്ലാഹു അല്ലാതെ ആരധ്യില്ലെന്നും അവന്‍ ഏകാണെന്നും അവ് പങ്കുകാരില്ലെന്നും മുഹമ്മദ് ബി(സ) അവന്റെ റസൂലാണെന്നും സത്യസാക്ഷ്യം വഹിക്കുക.

അപ്പോള്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കുക എന്നത്ി പ്രഥമവും പ്രധാവുമായി ാല് ഘടകങ്ങള്‍ അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. 

1) അല്ലാഹു അല്ലാതെ ആരധ്യില്ലെന്ന് വിശ്വസിച്ച് പ്രഖ്യാപിക്കുക.

2) അല്ലാഹു ഏകാണെന്ന് വിശ്വസിച്ച് പ്രഖ്യാപിക്കുക.

3) അല്ലാഹുവ്ി പങ്കുകാരില്ലെന്ന് വിശ്വസിച്ച് പ്രഖ്യാപിക്കുക

4) മുഹമ്മദ് ബി(സ) അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതാണെന്ന് വിശ്വസിച്ച് പ്രഖ്യാപിക്കുക

ഇി ിങ്ങള്‍ പറയൂ. ഈ ാല് കാര്യങ്ങളില്‍ ഏതെങ്കിലും ഒന്ന് മുശ്രികുകള്‍ അംഗീകരിച്ചിരുന്നുവോ? അല്ലാഹു പറയുന്നു,  

“ലാ ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹ്” എന്ന് അവരോട് പറയപ്പെട്ടാല്‍ അവര്‍ അഹങ്കരിച്ചിരുന്നു, ഞങ്ങളുടെ ഇലാഹുകളെ ഒരു ഭ്രാന്തായ കവിക്കു വേ−ി ഞങ്ങള്‍ ഉപേക്ഷിക്കുകയോ? എന്ന് അവര്‍ ചോദിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.

ഈ ാല് കാര്യങ്ങളും ഒറ്റ ശ്വാസത്തില്‍ തന്നെ അവര്‍ ിഷേധിച്ചിരുന്നു എന്ന് ഈ ആയത് തെളിയിക്കുന്നു. അവര്‍ ‘ലാ ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാ’ എന്ന് അംഗീകരിച്ചില്ല, പങ്കുകാരില്ലാത്ത ഒരേ ഒരു ഇലാഹ് എന്നത് അംഗീകരിച്ചില്ല, മുഹമ്മദ് ബിയെയും അംഗീകരിച്ചില്ല. അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിച്ചു എന്ന് ഒരാളെ കുറിച്ച് പറയണമെങ്കില്‍ ഈ ാല് കാര്യത്തിലും വിശ്വസിച്ചവാവണമെന്ന് റസൂല്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നു. മുജാഹിദുകള്‍ക്ക് അങ്ങ വേണമെന്നില്ല. അല്ലാഹു എന്ന് എപ്പോഴെങ്കിലും പറഞ്ഞ് കിട്ടിയാല്‍ മതി.

ഇവിടെ ഒരു കാര്യം കൂടി ാം മസ്സിലാക്കണം. വിശ്വാസം എന്നാല്‍ മുഹമ്മദ് ബി(സ്) കൊ−ു വന്ന എല്ലാ കാര്യത്തിയുെം സത്യമാക്കലാണല്ലോ. അപ്പോള്‍ ഏതൊരു വിശ്വാസത്തിനും മുന്നുപാധി മുഹമ്മദ് ബി(സ)യെ അംഗീകരിക്കലാണ്. കാരണം മുഹമ്മദ് ബി(സ) മുഖേ അല്ലാതെ മുക്ക് ഒരു ദീന്‍ ലഭിച്ചിട്ടില്ല. ആ മുഹമ്മദ് ബി(സ) പഠിപ്പിച്ചതല്ലാത്ത ഒരു അല്ലാഹു മുക്കില്ല. അപ്പോള്‍ ാം ഏത് അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നുവോ, ആ അല്ലാഹു അയച്ച അവന്റെ റസൂലായ മുഹമ്മദ് ബി(സ) മുഖേ ാം അറിഞ്ഞ അല്ലാഹു ആണ് യഥാര്‍ത്ഥമായ അല്ലാഹു. മുഹമ്മദ് ബി(സ)യിലൂടെ, അല്ലെങ്കില്‍ മുന്‍കാല പ്രവാചകരിലൂടെ അല്ലാതെ അറിയിക്കപ്പെട്ട, പരിചയപ്പെടുത്തപ്പെട്ട അല്ലാഹു, യഥാര്‍ത്ഥമായ അല്ലാഹു അല്ല. അത് ഒരു സങ്കല്‍പം മാത്രമാണ്. അത് കൊ−ാണ് അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കുക എന്നാല്‍ മുഹമ്മദ് ബി(സ) അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതാണെന്നും കൂടി വിശ്വസിക്കുക എന്നതാണെന്ന് ബി(സ) മ്മെ പഠിപ്പിച്ചത്. അപ്പോള്‍ ഏതെങ്കിലും മതത്തില്‍ ഏകദൈവവിശ്വാസം ഉ−ങ്കിലും അവര്‍ ബി(സ)യെ അംഗീകരിക്കാത്തത് കാരണം അവരുടെ ദൈവം സങ്കല്‍പ ദൈവമാണ്. കാരണം ബി(സ)യെ ദൂതായി അയക്കാത്ത ഒരു അല്ലാഹു ഇല്ല.

ഇതൊന്നും മസ്സിലാക്കാതെ അവിശ്വാസികളെ വിശ്വാസികളും വിശ്വാസികളെ അവിശ്വാസികളും ആക്കുകയാണ് മുജാഹിദുകള്‍. അല്ലാഹുവും അവന്റെ റസൂലും എന്ത് പഠിപ്പിച്ചുവോ അത് അവര്‍ക്ക് ബാധകമല്ല.

   

“അങ്ങയുടെ റബ്ബിത്തെന്നെ സത്യം, അവര്‍ക്കിടയില്‍ തര്‍ക്കമുള്ള ഒരുകാര്യത്തില്‍ താങ്കളെ അവര്‍ വിധികര്‍ത്താവാക്കുകയും അങ്ങ് തീര്‍പുകല്‍പിച്ച ഒരു കാര്യത്തില്‍ അവരുടെ മസ്സില്‍ പ്രയാസം തോന്നാതിരിക്കുകയും സര്‍വാത്മാ അങ്ങയെ അവര്‍ അുസരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് വരെ അവര്‍ വിശ്വസിച്ചവരാകുകയില്ല” (അന്നിസാഅ് 65) 

ഖുര്‍ആനും ഹദീസും തള്ളി, വിവരമില്ലാത്ത മൌലവിമാര്‍ക്ക് വേ−ി പരലോകത്തെ ചാവേറായി സ്വയം ശിക്കുവാതിരിക്കുവാന്‍ ഈ പിഴച്ച മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാത്തില്‍ ിന്നും ഇപ്പോള്‍ തന്നെ പടിയിറങ്ങുക.

അപ്പോള്‍ ‘അല്ലാഹു’ എന്ന് ഈ വിഭാഗം വിളിച്ചിരുന്നതും ആരാധിച്ചിരുന്നതും എന്തിനെയായിരുന്നു എന്ന ചോദ്യം ഇവിടെ പ്രസക്തമാണ്. ഇതിന് മുന്‍ഗാമികളായ പണ്ഡിതര്‍ എന്തു മറുപടി നല്‍കുന്നു എന്ന് പരിശോധിക്കാം. ഇമാം നവവി(റ) പറയുന്നു: അല്ലാഹു എന്ന പേര്കൊണ്ട് അവര്‍ അഭിസംബോധന ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കിലും മക്കാ മുശ്രിക്കുകള്‍ ആരാധിച്ചിരുന്ന മൂര്‍ത്തി യഥാര്‍ഥത്തിലുള്ള അല്ലാഹു ആയിരുന്നില്ല. കാരണം, അവര്‍ അല്ലാഹുവിനെ മനസിലാക്കിയിരുന്നില്ല9. ഇമാം റാസി (റ) എഴുതുന്നു: ‘ദൈവിക പദവിയോട് നിരക്കാത്ത പല സവിശേഷതകളും നല്‍കുക വഴി തങ്ങള്‍ തന്നെ രൂപകല്‍പന ചെയ്തുണ്ടാക്കിയ പ്രത്യേക വിശേഷണങ്ങളുള്ള ഏതോ ഒരു സത്തയെയാണ് അവര്‍ ആരാധിച്ചത്. സത്യത്തില്‍, അവര്‍ അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിച്ചിട്ടില്ല. ഇനി നമുക്ക് നിഷ്പക്ഷവും ആത്മാര്‍ഥമായ ഒരു വിശകലനത്തിന് തയ്യാറാവാം. നിരാശ്രയനും സൃഷ്ടികളോട് പൂര്‍ണാര്‍ഥത്തില്‍ സദൃശ്യമേ ഇല്ലാത്തവനും പണ്ടേ ഉള്ളവനും എന്നെന്നും ജീവിക്കുന്നവനും തുടങ്ങി ഇരുപതോളം അനിവാര്യ സവിശേഷതകളുള്ള ഏകനും നിസ്തുലനുമായ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരു വിശ്വാസിയെ അല്ലാഹുവിനെക്കുറിച്ച് യാതൊരു ബോധവുമില്ലാത്ത മക്കയിലെ ബഹുദൈവാരാദകരുമായി താരതമ്യം ചെയ്ത് സാദൃശ്യപ്പെടുത്തുന്നത് എത്രമാത്രം യുക്തിരഹിതമാണ്. സംഘടനകളുടെ നിലനില്‍പിന് വേണ്ടി വിശ്വാസികളെ അവിശ്വാസികളാക്കി മുദ്രകുത്തി മതമൂല്യങ്ങളെ നശിപ്പിക്കുന്ന പ്രവണത ബുദ്ധിശൂന്യതയെ തിരിച്ചറിയാന്‍ മാത്രം ശേഷിയില്ലാത്തവരാണ് കേരളീയ സമൂഹമെന്നാണോ ഈ കൂപമണ്ഡൂകങ്ങള്‍ നിനച്ചുവെച്ചിരിക്കുന്നത്…….

ആകാശ ഭൂമികളെ സൃഷ്ടിച്ചതാര്? മഴ വര്‍ഷിപ്പിക്കുന്നതാര്? ഭക്ഷണവും വെള്ളവും കനിഞ്ഞേകുന്നതാര്? തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ‘അല്ലാഹു’ എന്ന് മക്കയിലെ ബഹുദൈവാരാധകര്‍ മറുപടി പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ എന്നൊരു സംശത്തിന് ഇടയുണ്ട്. സത്യത്തില്‍ അവര്‍ക്കിതില്‍ ശരിയായി വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നോ? ഇല്ല, എന്നതാണ് യാഥാര്‍ഥ്യം. ‘അല്ലാഹു’ എന്ന അവരുടെ മറുപടി തീര്‍ത്തും പരിഹാസവും ആശങ്കയും കലര്‍ന്നതായിരുന്നു എന്ന് സ്വൂറത്തു ദുഖാനിലെ ഒമ്പതാം ആയത്തിനെ വിശദീകരിച്ച് മുഫസ്സിറുകള്‍ എഴുതുന്നത് നോക്കൂ: ‘ആകാശ ഭൂമികളെ പടച്ചത് അല്ലാഹുവാണെന്ന് മക്കാ മുശ്രിക്കുള്‍ക്ക് ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു. കളി തമാശ രൂപേണ മാത്രമായിരുന്നു ഇവരുടെ മറുപടി എന്നതാണ് ഈ ആയത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം.’ (ബൈളാവി, ദുഖാന്‍ 9) സത്യം സമ്മതിച്ചതുകൊണ്ടല്ല അവര്‍ ‘അല്ലാഹു’ എന്ന് പറയുന്നത്. മറിച്ച് പരിഹാസ രൂപേണ മാത്രമായിരുന്നു. (തഫ്സീറു ത്വബ്രി). ഇതേ ആശയം തഫ്സീര്‍ ഖുര്‍ഥുബി, നസഫി, സാദുല്‍ മസീര്‍, ത്വന്‍താവി, കശ്ശാഫ്, അബുസുഊദ്, ഐസറുത്തഫാസീര്‍, ജമല്‍ തുടങ്ങിയ തഫ്സീറുകളിലെ സുറത്തു ദുഖാനിന്റ 9-ാം സ്വൂക്തത്തിന്റെ വിശദീകരണങ്ങളിലും യാഥാര്‍ഥ്യം കാണാനാവുന്നുണ്ട്. സൂറത്തുത്ത്വൂറിലെ 36-ാം സൂക്തത്തിന്റെ വിശദീകരണത്തിലും വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ ഇക്കാര്യം ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അവരോട് ആകാശ ഭൂമികളെ സൃഷ്ടിച്ചതാര് എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അല്ലാഹുവാണ് എന്നവര്‍ പറയും. പക്ഷേ, അവര്‍ക്കതില്‍ ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു. (അബുസ്സുഊദ്). ബൈളാവി, ബഹ്റുല്‍ മുഹീഥ്, തഫ്സീറുല്‍ മുനീര്‍, ഐസറുത്തഫാസീര്‍, തഫ്സ്വീറുത്വബ്രി എന്നീ തഫ്സീറുകളും ഇതേ ഭാഗത്ത് ഇക്കാര്യം ചര്‍ച്ചചെയ്യുന്നുണ്ട്. ചുരുക്കത്തില്‍, തൌഹീദിന്റെ അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങള്‍ തന്നെ ധിക്കരിക്കുകയും ദൈവികത്വത്തിന് നിരക്കാത്ത സവിശേഷതകള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ പേരില്‍ എഴുതിച്ചേര്‍ത്ത് വിശ്വിസിക്കുകയും ചെയ്ത മക്കായിലെ ബഹുദൈവാരാധകരെ തിരുമേനി (സ്വ) യെ അതിരറ്റ് സ്നേഹിക്കുകയും ഖുര്‍ആന്‍ പിന്‍പറ്റുകയും ചെയ്യുന്ന സുന്നി വിശ്വാസികളുമായി സദൃശ്യപ്പെടുത്തുന്നത് എത്രമാത്രം യാഥാര്‍ഥ്യ വിരുദ്ധമാണ്. തന്റെ സഹോദരനുമേല്‍ അന്യായമായി കുഫ്റ് ആരോപിക്കുന്നവര്‍ അവിശ്വാസിയായിത്തീരുന്നതിന്നെ ഭയപ്പെടേണ്ടതുണ്ടെന്ന തിരുവചനം ഇവരൊക്കെ എന്നാണാവോ ഉള്‍കൊള്ളുക….. എല്ലാവരും ഒന്ന് വായിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക….

Alsaj Ibn Ali

قاﻝﹶ ُﺣﺬﱠﺍُﻕ ﺍﻟﹾﻤَُﺘﹶﻜﱢﻠِﻤَﲔ : َﻣﺎ ﻋَﺮَﻑَ ﺍﻟﻠﱠﻪَ ﻣَْﻦ َﺷﺒَﻬﻪُ ﺑِﺨَﹾﻠﻘِﻪِ ﺃﹶْﻭ ﺃﹶﺿَﺎﻑَ ﺇِﻟﹶْﻴﻪِ ﺍﹾﻟﻴَﺪَ ﺃﹶْﻭ ﺃﹶﺿَﺎﻑَ ﺇِﻟﹶْﻴﻪِ ﺍﹾﻟﻮَﻟﹶﺪَ ﻓﹶﻤَﻌْﺒُﻮﺩُﻫُﻢْ ﺍﻟﱠِﺬﻱ ﻋَﺒَﺪُﻭﻩُ ﻟﹶْﻴﺲَ ﻫَُﻮ ﺍﻟﻠﱠﻪُ ﻭَﺇِﹾﻥ َﺳﻤْﻮﻩُ ﺑِﻪِഅല്ലാഹുവിനു ഭാര്യയും സന്താനവും പങ്കുകാരും മറ്റൊന്നില്‍ അവതരിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞവര് ആരാധിക്കുന്ന വസ്തുവിന് അല്ലാഹു എന്നവര്‍ പറഞ്ഞാലും മുസ്ലിമീങ്ങളായനമുക്ക് അതിനെ സംബന്ധിച്ച് അല്ലാഹു എന്ന് പറയാന്‍ പാടില്ല !-ശരഹുമുസ്ലിം 1-90ലും ഫത്‌ഹുല്‍ ബാരി 123-5ലും ‍

( لقد كفر الذين قالوا إن الله ثالث ثلاثة ) يعني : المرقوسية ، وفيه إضمار معناه : ثالث ثلاثة آلهة ، لأنهم يقولون : الإلهية مشتركة بين الله تعالى ومريم وعيسى ، وكل واحد من هؤلاء إله فهم ثلاثة آلهة ، يبين هذا قوله – عز وجل – للمسيح : ” أأنت قلت للناس اتخذوني وأمي إلهين من دون الله ” ؟ ( المائدة ، 116 ) (تفسير البغوي)

ബഹുദൈവ വിശ്വാസികള്‍ അവരുടെ ദൈവങ്ങള്‍ക്ക് സ്വന്തമായി ഉപകാരോപദ്രവങ്ങളേല്‍പ്പിക്കാനും ശിപാര്‍ശ ചെയ്യുവാനും കഴിവുണ്ടെന്ന് സങ്കല്‍പ്പിച്ചിരുന്നു”(റാസി, 17/88).

“എല്ലാ നന്മകളുടേയും ദാതാവ് അല്ലാഹുവായിരിക്കെ, ഒരാള്‍ അല്ലാഹുവിന് പങ്കാളിയെ സ്ഥിരപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ ചില നന്മകളെ ഈ പങ്കാളിയിലേക്ക് കൂടി അവന്‍ ചേര്‍ക്കുന്നു. അങ്ങനെ എല്ലാ നന്മകളുടേയും ദാതാവ് അല്ലാഹുവാണ് എന്ന യാഥാര്‍ഥ്യത്തെ അവന്‍ നിഷേധിക്കുന്നു’‘ (റാസി 5/364

أَمْ خَلَقُوا السَّماواتِ وَالْأَرْضَ وأَمْ في هذه الآيات منقطعة ومعنى الهمزة فيها الإِنكار. بَلْ لاَّ يُوقِنُونَ إذا سئلوا من خلقكم ومن خلق السموات والأرض قالوا الله إذ لو أيقنوا ذلك لما أعرضوا عن عبادته.(بيضاوي)

അവരാണോ ആകാശ ഭൂമികളെ സൃഷ്ട്ടിച്ചത് ? എന്നാല്‍ അവര്‍ അതില്‍ ഉറച്ചു വിശ്വാസം ഇല്ലാത്തവര്‍ ആയിരുന്നു (സൂറത്ത് ത്തൂര്‍)

ഈ ആയതിന്റെ വ്യാക്യാനത്തില്‍ ഇമാം ബൈദാവി (റ) പറയുന്നത് കാണുക,

(നിങ്ങളെയും ആകാശ ഭൂമികളെയും സൃഷ്ട്ടിച്ചത് ആരാണെന്ന് അവരോടു ചോദിച്ചാല്‍ അവര്‍ പറയും അല്ലാഹു ആണ് എന്ന്, എന്നാല്‍ ഇക്കാര്യം അവര്‍ ദൃഡം ആയി വിശ്വസിച്ചിരുന്നു എങ്കില്‍ അവര്‍ അല്ലാഹുവിനെ ആരാധന നടത്തുന്നതിനെ തൊട്ടു തിരിഞ്ഞു കളയുക ഇല്ലല്ലോ – ബൈദാവി

وَتِلْكَ الصِّفَاتُ الَّتِي تَخَيَّلُوهَا فِي أَصْنَامِهِمْ أَنَّهَا تَضُرُّ وتنفع وتشفع عند اللَّه بغير إذنه.

അവര്‍ അവരുടെ ബിംബങ്ങള്‍ക്ക് ദൈവത്തിന്റെ അനുമതി കൂടാതെ തന്നെ ഉപകാരമോ ഉപദ്രവമോ ഏല്പിക്കാന്‍ കഴിയും എന്നും ആ ദൈവത്തിന്റെ പക്കല്‍ ഈ ബിംബങ്ങള്‍ ശുപാര്‍ഷകരാകും എന്നും വിശ്വസിച്ചിരുന്നു..

IMAAM Razi

ആകാശവും ഭൂമിയുമൊക്കെ പടച്ചത് അള്ളാഹു ആണ് എന്ന് അവര്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നോ??

أَمْ خَلَقُوا السَّماواتِ وَالْأَرْضَ بَلْ لا يُوقِنُونَ

അവരാണോ ആകാശ ഭൂമികളെ സൃഷ്ട്ടിച്ചത് ? എന്നാല്‍ അവര്‍ അതില്‍ ഉറച്ചു വിശ്വാസം ഇല്ലാത്തവര്‍ ആയിരുന്നു (സൂറത്ത് ത്തൂര്‍)

ഈ ആയതിന്റെ വ്യാക്യാനത്തില്‍ ഇമാം റാസി(റ) പറയുന്നത് കാണുക

وَثَانِيهَا: الْمُرَادُ بَلْ لَا يُوقِنُونَ بِأَنَّ اللَّه وَاحِدٌ وَتَقْدِيرُهُ لَيْسَ الْأَمْرُ كَذَلِكَ أَيْ مَا خُلِقُوا وَإِنَّمَا لَا يُوقِنُونَ بِوِحْدَةِ اللَّه (رازي)

രണ്ടാമത്തെ വീക്ഷണം, മുശ്രിക്കുകള്‍ അല്ലാഹു ഏകനാണ് എന്ന് ദൃഡം ആയി വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല,എന്നതാണ്, ആകാശ ഭൂമികള്‍ അല്ലാഹുവിനാല്‍ സൃഷ്ട്ടിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല എന്നതാണ് അവരുടെ സങ്കല്‍പം, അല്ലാഹുവിന്റെ ഏകത്വതില്‍ അവര്‍ ദൃഡ വിശ്വാസം ഇല്ലാത്തവര്‍ ആയിരുന്നു (തഫ്സീരുള്‍ കബീര്‍ – ഇമാം റാസി

സ്വമദിയ്യത്ത് ഇല്ലാതെ ആരാധന വരുന്നില്ല… കാരണം ഇമാം റാസി(റ) തന്റെ തഫ്സീറിൽ വിശദീകരിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണു:

അനുഗ്രഹത്തിന്റെയും ശിക്ഷയുടെയും ഉറവിടം ഏതു ശക്തിയെ ആണോ ആ ശക്തിയെ ആണു ആരാധിക്കപ്പെടാൻ ഏറ്റവും അർഹത ഉള്ളത്. അപ്പോൾ അനുഗ്രഹങ്ങളുടെയും ശിക്ഷയുടെയും എല്ലാം ശരിയായ ദാതാവ് ആയ അല്ലാഹു ത അലാ മാത്രമാണ് ആരാധിക്കപ്പെടൽ അനിവാര്യമായ ശക്തി.

മുശ്.രിക്കുകൾ ആകാശഭൂമികളുടെ നാഥനിലും സൃഷ്ടാവിലും ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചിരുന്നോ???

ഇമാം റാസി(റ) വിശദീകരിക്കുന്നു…

المسألة الثالثة: الفائدة في قوله { إِن كُنتُمْ مُّوقِنِينَ } من وجوه الأول: قال أبو مسلم معناه إن كنتم تطلبون اليقين وتريدونه، فاعرفوا أن الأمر كما قلنا، كقولهم فلان منجد متهم أي يريد نجداً وتهامة والثاني: قال صاحب «الكشاف» كانوا يقرون بأن للسمـٰوات والأرض رباً وخالقاً فقيل لهم إن إرسال الرسل وإنزال الكتب رحمة من الرب سبحانه وتعالى، ثم قيل إن هذا هو السميع العليم الذي أنتم مقرون به ومعترفون بأنه رب السموات والأرض وما بينهما إن كان إقراركم عن علم ويقين، كما تقول هذا إنعام زيد الذي تسامع الناس بكرمه إن بلغك حديثه وسمعت قصته، ثم إنه تعالى رد أن يكونوا موقنين بقوله { بَلْ هُمْ فِي شَكّ يَلْعَبُونَ } وأن إقرارهم غير صادر عن علم ويقين ولا عن جد وحقيقة بل قول مخلوط بهزء ولعب، والله أعلم.

(الدخان 1) – تفسير الكبير

അല്ലാഹു ആ മുശ്.രിക്കുകളോട് പറയുന്നു: ‘നിങ്ങൾ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നവർ ആണെങ്കിൽ’ അവൻ തന്നെയാണ് ആകാശഭൂമികളുടെയും അവകൾക്കിടയിലുള്ളതിന്റെയും എല്ലാം യഥാർത്ഥ റബ്ബ്.

അഥവാ നിങ്ങൾ ദൃഢമായ വിശ്വാസം ആണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെങ്കിൽ കാര്യം നാം വിശദീകരിച്ചതു പോലെയാണ് എന്ന് അറിയുക.

അവർ ആകാശ ഭൂമികൾക്ക് ഒരു നാഥനും സൃഷ്ടാവും ഉണ്ടെന്നു സമ്മതിക്കുന്നവർ ആയിരുന്നു. അപ്പോൾ ഉന്നതനും പരിശുദ്ധനുമായ ആ നാഥനിൽ നിന്നാണ് ദൂതൻ അയക്കപ്പെട്ടതും ഗ്രന്ഥം ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നതും എന്ന് അവരോടു പറയപ്പെട്ടു. നിങ്ങളുടെ അംഗീകാരം അറിവിൽ നിന്നും ഉറപ്പിൽ നിന്നും ഉള്ളതാണെങ്കിൽ, ആകാശ ഭൂമികളുടെയും അവകൾക്കിടയിലുള്ളതിന്റെയും റബ്ബ് ആണെന്ന് നിങ്ങൾ അംഗീകരിക്കുകയും സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആ റബ്ബ് നിശ്ചയം എല്ലാം അറിയുന്നവനും കേൾക്കുന്നവനും ആണെന്നും അവരോടു പറയപ്പെട്ടു. ജനങ്ങൾ പറഞ്ഞു കേട്ട് അറിഞ്ഞു സംഭവങ്ങളും കഥകളും നിങ്ങളുടെ കാതിൽ എത്തുമ്പോൾ ഒരു സൈദിനെ കുറിച്ച് ഇത് സൈദിൽ നിന്നുള്ള ഗുണമാണ് എന്ന് നിങ്ങൾ പറയുന്നത് പോലെ ആണ് അത്.

പിന്നീട് അല്ലാഹു തആലാ അവർ ദൃഡവിശ്വാസം ഉള്ളവരായിരുന്നു എന്നതിനെ ഖണ്ഡിക്കുന്നു. (പക്ഷേ, അവർ സംശയത്തിൽ കളിക്കുന്നവർ ആയിരുന്നു). അവരുടെ അംഗീകാരം അറിവിൽ നിന്നോ ഉറപ്പിൽ നിന്നോ അല്ല. ഗൗരവമായ പഠനത്തിൽ നിന്നോ യാഥാർഥ്യത്തിൽ നിന്നോ അല്ല. കളിയും തമാശയും കൂടിച്ചേർന്ന വെറും വാക്കുകൾ മാത്രമാകുന്നു അത്.

(തഫ്സീർ റാസി)

അവർ ആകാശ ഭൂമികൾക്ക് ഒരു നാഥനും സൃഷ്ടാവും ഉണ്ടെന്നു സമ്മതിക്കുന്നവർ ആയിരുന്നു. അപ്പോൾ ഉന്നതനും പരിശുദ്ധനുമായ ആ നാഥനിൽ നിന്നാണ് ദൂതൻ അയക്കപ്പെട്ടതും ഗ്രന്ഥം ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നതും എന്ന് അവരോടു പറയപ്പെട്ടു. നിങ്ങളുടെ അംഗീകാരം അറിവിൽ നിന്നും ഉറപ്പിൽ നിന്നും ഉള്ളതാണെങ്കിൽ, ആകാശ ഭൂമികളുടെയും അവകൾക്കിടയിലുള്ളതിന്റെയും റബ്ബ് ആണെന്ന് നിങ്ങൾ അംഗീകരിക്കുകയും സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആ റബ്ബ് നിശ്ചയം എല്ലാം അറിയുന്നവനും കേൾക്കുന്നവനും ആണെന്നും അവരോടു പറയപ്പെട്ടു. ജനങ്ങൾ പറഞ്ഞു കേട്ട് അറിഞ്ഞു സംഭവങ്ങളും കഥകളും നിങ്ങളുടെ കാതിൽ എത്തുമ്പോൾ ഒരു സൈദിനെ കുറിച്ച് ഇത് സൈദിൽ നിന്നുള്ള ഗുണമാണ് എന്ന് നിങ്ങൾ പറയുന്നത് പോലെ ആണ് അത്.

പിന്നീട് അല്ലാഹു തആലാ അവർ ദൃഡവിശ്വാസം ഉള്ളവരായിരുന്നു എന്നതിനെ ഖണ്ഡിക്കുന്നു. (പക്ഷേ, അവർ സംശയത്തിൽ കളിക്കുന്നവർ ആയിരുന്നു). അവരുടെ അംഗീകാരം അറിവിൽ നിന്നോ ഉറപ്പിൽ നിന്നോ അല്ല. ഗൗരവമായ പഠനത്തിൽ നിന്നോ യാഥാർഥ്യത്തിൽ നിന്നോ അല്ല. കളിയും തമാശയും കൂടിച്ചേർന്ന വെറും വാക്കുകൾ മാത്രമാകുന്നു അത്. (തഫ്സീർ റാസി)

ഇമാം ഖുര്‍തുബി തന്നെ കൊടുത്ത മറ്റു തഫ്സീറുകളില്‍ എല്ലാം ഉള്ളത് ‘അംഗീകരിച്ചു’ ‘സമ്മതിച്ചു’ എന്ന്. ‘വിശ്വസിച്ചു’ എന്ന് അവിടെ എവിടെയും എഴുതിയിട്ടില്ല.

أي فإذا اعترفتم بأن الله خالق هذه الأشياء، فكيف تَشكُّون في الرزق، (العنكبوت 61)

“അഥവാ ഈ വസ്തുക്കളുടെയെല്ലാം സൃഷ്ടാവ് അല്ലാഹു ആണെന്ന് നിങ്ങള്‍ ‘അംഗീകരിച്ച’ സ്ഥിതിക്ക്, പിന്നെ റിസ്കിന്റെ കാര്യത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ എന്തിനാണ് പരാതി പറയുന്നത്?”

)لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُ } أي فإذا أقررتم بذلك فلم تشركون به وتنكرون الإعادة (العنكبوت 63)

“അഥവാ, നിങ്ങള്‍ ഇത് ‘സമ്മതിച്ച’ സ്ഥിതിക്ക്, എന്തിനാണ് പിന്നെ അല്ലാഹുവിനു പങ്കുകാരെ ചേര്‍ക്കുന്നത്?”

قوله تعالى: { وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَ ٱلسَّمَاوَاتِ وَٱلأَرْضَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُ } أي هم يعترفون بأن الله خالقهن فلِم يعبدون غيره. (لقمان 25)

“അഥവാ, തീര്‍ച്ചയായും ആ ആകാശ ഭൂമികളുടെ സൃഷ്ടാവ് അല്ലാഹു ആണെന്ന് അവര്‍ ‘അംഗീകരിക്കുന്നു’. പിന്നെ എന്തിനാണ് അവര്‍ മറ്റുള്ള ദൈവങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നത്?”

قوله تعالى: { وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُ } أي لأقرّوا بأن الله خلقهم بعد أن لم يكونوا شيئاً. (الزخرف 87)

“അഥവാ, അവരെ ഇല്ലായ്മയില്‍ നിന്നും സൃഷ്ടിച്ചത് അല്ലാഹുവാണെന്നു അവര്‍ ‘സമ്മതിക്കുക’ തന്നെ ചെയ്യും. “

കാരണം 2:

സൂറത്ത് യൂനുസിലെ തഫ്സീറില്‍ തന്നെ ശേഷം പറയുന്നു: يعتقدون എന്ന് പ്രയോഗിച്ചതിനു ശേഷം.

)فَسَيَقُولُونَ ٱللَّهُ } لأنهم كانوا يعتقدون أن الخالق هو الله؛ أو فسيقولون هو الله إن فكروا وأنصفوا

തീര്‍ച്ചയായും സൃഷ്ടാവ് അല്ലാഹു ആണ് എന്ന് അവര്‍ ‘വിശ്വസിക്കുന്നു’ അല്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ ചിന്തിക്കുകയും നീതി പുലര്‍ത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കില്‍ അവര്‍ ‘പറയുമായിരുന്നു’ – അത് അല്ലാഹു ആണ് എന്ന്.

ഇവിടെ يعتقدون എന്ന പദത്തിന് തുല്യമായി തന്നെ يقولون എന്ന പദം എടുത്തു വിശദീകരിക്കുന്നു. അഥവാ, അവരുടെ വിശ്വാസം വെറും പറച്ചിലിന് തുല്യം എന്ന്.

കാരണം 3:

ഇമാം ഖുര്തുബിയുടെ മുന്‍ഗാമികളും പിന്‍ഗാമികളും ആയ അഹ് ലുസ്സുന്നയുടെ മുഫസ്സിറുകള്‍ എല്ലാം ആ ആയതുകളില്‍ ‘സമ്മതിച്ചു’, ‘അംഗീകരിച്ചു’ എന്ന് അര്‍ഥം വെക്കുന്നു. (ആ തഫ്സീറുകള്‍ എല്ലാം വേറെ തന്നെ ഒരു പോസ്റ്റില്‍ ഇവിടെ വരുന്നതാണ്).

അപ്പോള്‍, ചുരുക്കത്തില്‍, ഇമാം ഖുര്‍തുബി തന്നെ തന്റെ മറ്റു തഫ്സീറുകളില്‍ എല്ലാം إعتراف ، إقرار എന്നീ പദങ്ങള്‍ കൊണ്ട് വന്ന സ്ഥിതിക്കും, മറ്റു മുഫസ്സിറുകള്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും അതെ അര്‍ഥം തന്നെയാണ് അവിടെ നല്‍കിയത് എന്നതിനാലും, മൌലവിക്കു ഇമാം ഖുര്‍തുബി ‘അത് അവരുടെ إعتقاد ‘ ആണ് എന്ന് പറഞ്ഞു എന്ന് സ്ഥാപിക്കാന്‍ ഒരു തുമ്പും കിട്ടിയിട്ടില്ല എന്നതാണ് യാഥാര്‍ത്ഥ്യം.

{ مَن ذَا ٱلَّذِى يَشْفَعُ عِندَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ }

وتقرر في هذه الآية أن الله يأذن لمن يشاء في الشفاعة، وهم الأنبياء والعلماء والمجاهدون والملائكة وغيرهم ممن أكرمهم وشرفهم الله، ثم لا يشفعون إلا لمن ٱرتضى؛ كما قال: { وَلاَ يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ٱرْتَضَىٰ } [الأنبياء: 28]

تفسير الجامع لاحكام القرآن/ القرطبي

ആയതുല്‍ കുര്‍സിയ്യ്‌ വിശദീകരിച്ചു മഹാന്‍ അവര്‍കള്‍ പറയുന്നു:

“ഈ ആയതില്‍ അല്ലാഹു തആലാ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു. തീര്‍ച്ചയായും അല്ലാഹു അവന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചവര്‍ക്ക് ശഫാഅത്ത് അനുവദിക്കും. അവര്‍ പ്രവാചകരും പണ്ഡിതരും അല്ലാഹുവിന്റെ വഴിയില്‍ യുദ്ധം ചെയ്യുന്നവരും മലക്കുകളും, അത് പോലെ അള്ളാഹു ആദരിക്കുകയും ബഹുമാനിക്കുകയും ചെയ്ത മറ്റുള്ളവരും ആകുന്നു. അവരാകട്ടെ, അല്ലാഹു പൊരുത്തപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് വേണ്ടി അല്ലാതെ ശഫാഅത്ത് ചെയ്യുന്നതുമല്ല.”

കടപ്പാട്-Yoosuf Habeeb ഉസ്താത്

മക്കാ മുശ്.രിക്കുകൾ അല്ലാഹുവിൽ വിശ്വസിച്ചിരുന്നോ???

വഹാബിസവും കൂട്ടാളികളും അധികവും അതിന്റെ ഇരകളെ പിടിക്കുന്നത് ഈ ഒരു വിഷയത്തിൽ പച്ചക്കള്ളം പറഞ്ഞു കൊണ്ടാണ്. എന്താണ് ഇതിന്റെ യാഥാർത്ഥ്യം? വിശുദ്ധ ഖുർആൻ ഈ വിഷയത്തിൽ എന്താണ് പറയുന്നത്? തഫ്സീറുകൾ അവ എങ്ങനെയാണ് വിശദീകരിക്കുന്നത്? യഥാർത്ഥത്തിൽ വിശുദ്ധഖുർആനിലൂടെ ഒരാവർത്തി പോയാൽ പരിഭാഷാവാദികൾക്ക് പോലും സന്ദേഹിക്കാൻ വകയില്ലാത്ത വിധത്തിൽ ഈ വിഷയം സുതാര്യമായി അല്ലാഹു പ്രഖ്യാപിച്ചത് പല സ്ഥലങ്ങളിലും കാണാവുന്നതാണ്.

ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്. മക്കാമുശ്.രിക്കുകൾ ഇലാഹുകൾ ആണെന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്നവയെ എല്ലാം അവർ ആരാധിച്ചിരുന്നു. അവർ ആരാധിച്ചിരുന്നവയെ നബി(സ)യോ അനുയായികളോ ആരാധിച്ചിരുന്നുമില്ല. നബി(സ)യോ അനുയായികളോ ആരാധിച്ചിരുന്ന ഇലാഹിനെ അവരും ആരാധിച്ചിരുന്നില്ല. സംശയമുള്ളവർ ‘സൂറത്തുൽ കാഫിറൂൻ’ ഒരാവർത്തി ഓതണമെന്നില്ല. അതിന്റെ പരിഭാഷയെങ്കിലും വായിച്ചാൽ മതിയാവുന്നതാണ്. അപ്പോൾ മക്കാമുശ്.രിക്കുകളുടെ ഇലാഹുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ അല്ലാഹു എന്ന ഇലാഹ് ഇല്ല. ഇതിനു എതിരെ വിശ്വസിക്കുന്നവർ ഖുർആനിനെ നിഷേധിക്കുന്നവർ ആണ്. അവരുടെ വിധി പറയേണ്ടതുമില്ലല്ലോ?

ഇനിയും സംശയമുള്ളവർ ‘സൂറത്തുൽ കാഫിറൂന’യിൽ പറഞ്ഞ യാഥാർത്ഥ്യം ലളിതമായി ഗണിതവൽക്കരിക്കുക. അഥവാ ‘എ’ എന്ന ഗണം അല്ലാഹു എന്ന ഇലാഹിനെയും ‘ബി’ എന്ന ഗണം മുശ്.രിക്കുകളുടെ ലാത്ത, ഉസ്സ, മനാത്ത, ഹുബ്.ല് തുടങ്ങി വിവിധങ്ങളായ ഇലാഹുകളെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു എന്നിരിക്കട്ടെ. ഇനി ‘എ’ എന്ന ഗണത്തെയും ‘ബി’ എന്ന ഗണത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്ന രണ്ട് വൃത്തങ്ങൾ വരക്കുക. തികച്ചും സ്വതന്ത്രങ്ങളായ രണ്ട് വൃത്തങ്ങളാണ് നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കുക. ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ ഒരു ബിന്ദുവിനു പോലും രണ്ടാമത്തെ വൃത്തവുമായി ഒരു ബന്ധവും ഇല്ല തന്നെ. ഇത് സ്കൂൾ കുട്ടികൾക്ക് പോലും മനസ്സിലാവുന്ന യാഥാർത്ഥ്യം. ആ നിലവാരത്തിലുള്ളവർക്കും ഇതു തന്നെ ധാരാളം.

മക്കാ മുശ്.രിക്കുകൾക്ക് അല്ലാഹുവിൽ വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വരുത്താൻ ഈ കൂട്ടർ കൊണ്ട് വരുന്ന വേറെ ഒരു തുരുപ്പുചീട്ടുണ്ട്.

അവർ കപ്പലിൽ കയറിയാൽ, ആ കപ്പൽ കാറ്റിലും കോളിലും പെട്ട് മുങ്ങാൻ തുടങ്ങുന്ന സമയത്ത് അവർ അവരുടെ ഇലാഹുകളെയെല്ലാം ഒഴിവാക്കി അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രം നിഷ്കളങ്കമായി പ്രാർത്ഥിക്കും. അങ്ങനെ അവർ രക്ഷപ്പെട്ടാൽ അവർ ഒഴിവാക്കിയ ഇലാഹുകളെയെല്ലാം വീണ്ടും വാരിപ്പുണരും. ഇങ്ങനെ ഖുർആനിൽ വന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ? അവിടെ ‘അല്ലാഹുവിനോട് മാത്രം നിഷ്കളങ്കമായി പ്രാർത്ഥിക്കും’ എന്നു വന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ? ഇതാണ് തുരുപ്പുചീട്ട്. ഇതാണ് ഈമാനിനു തെളിവ്! പ്രതിസന്ധിഘട്ടത്തിൽ മാത്രം മറ്റു മാർഗങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ കൈവരിക്കുന്ന ഈമാൻ, ഈമാൻ ആണോ? അതും ആ പ്രതിസന്ധി നീങ്ങിയാൽ കയ്യൊഴിയുന്ന ‘ഈമാൻ’. അങ്ങനെയായിരുന്നുവെങ്കിൽ ഫിർഔനും മുഅമിൻ എന്നു പറയപ്പെടുമായിരുന്നു. മൂപരും പ്രതിസന്ധിഘട്ടത്തിൽ അല്ലാഹുവിൽ ‘വിശ്വാസം’ പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. പറഞ്ഞിട്ടെന്ത് കാര്യം? കാഫിർ എന്നല്ലാതെ മൂപർ അറിയപ്പെടുന്നില്ല.

കള്ളനെ തൊണ്ടിയോടെ പോലീസ് പിടിച്ചപ്പോൾ കള്ളൻ മണിമണിയായി സത്യം പറഞ്ഞു. കള്ളനു വേറെ മാർഗമില്ലല്ലോ. വഹാബീ തുരുപ്പു ചീട്ടു പ്രകാരം ഇവിടെ കള്ളൻ മഹാ സത്യസന്ധൻ ആകും. സത്യം പറഞ്ഞല്ലോ …

ഇപ്പോൾ വരും വഹാബിയുടെ തലമണ്ടയിൽ ഒരു ആയത്ത്.

وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُ‌هُم بِاللَّـهِ إِلَّا وَهُم مُّشْرِ‌كُونَ ﴿يوسف ١٠٦﴾

യഥാർത്ഥത്തിൽ, അല്ലാഹുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചാണോ അവിടെ പറഞ്ഞത്? പരിഭാഷ നോക്കിയാൽ അങ്ങനെ കിട്ടിയെന്നു വരും. അതു കൊണ്ടായോ? ശരി, അതൊന്നു ശരിക്ക് പരിഭാഷപ്പെടുത്തിയാൽ തന്നെ ആ ആയത്തിലൂടെ കൊണ്ടു വരുന്ന ബലൂണിന്റെ കാറ്റ് പോകുമല്ലോ?

‘അവരിൽ അധികവും ബഹുദൈവവിശ്വാസികളായിട്ടല്ലാതെ അല്ലാഹുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല’. അല്ലാഹു എന്ന ഒരേ ഒരു ഇലാഹിലുള്ള വിശ്വാസം – അതാണല്ലോ ഏകദൈവ വിശ്വാസം. ഇവിടെ ആയത്തിൽ പറഞ്ഞ വിശ്വാസം ഏകദൈവവിശ്വാസമാണോ? ആണെങ്കിൽ പരിഭാഷ ഇങ്ങനെ എഴുതേണ്ടി വരും. ‘അവരിൽ അധികവും ബഹുദൈവവിശ്വാസികളായിട്ടല്ലാതെ ഏകദൈവവിശ്വാസികളാവുന്നില്ല’. ബഹുജോറായിട്ടുണ്ടല്ലോ … ‘ബഹുദൈവവിശ്വാസികളായി’ കൊണ്ടുള്ള ഒരു ‘ഏകദൈവവിശ്വാസം’! അങ്ങനെ ഒരു ‘ഏകദൈവവിശ്വാസം’ ഉണ്ടോ? ഇത്ര കിഴക്കോ പഠിഞ്ഞാറ്???

അപ്പോൾ ആയത്തിൽ പറഞ്ഞ വിശ്വാസം അല്ലാഹുവിൽ ഉള്ള വിശ്വാസം അല്ല എന്നു വ്യക്തം.

ബഹുദൈവവിശ്വാസവും ഏകദൈവവിശ്വാസവും ഒരിക്കലും കൂട്ടിമുട്ടാത്ത രണ്ട് സമാന്തരരേഖകൾ ആണ്. ഒന്ന് മറ്റൊന്നിൽ കൂടിച്ചേരുന്ന പ്രശ്നമേ ഉദിക്കുന്നില്ല. ഇത് മനസ്സിലാകണമെങ്കിൽ ഇവിടെയും ഒരു ഗണിതവൽക്കരണം ആവാം. നമ്മെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഏക ദൈവവിശ്വാസം പോസിറ്റീവ് മൂല്യം ഉള്ള ‘തൗഹീദ്’ ആണല്ലോ. ബഹുദൈവവിശ്വാസം നെഗറ്റീവ് മൂല്യം ഉള്ള ‘ശിർക്കും’. എത്ര വലിയ പോസിറ്റീവ് സംഖ്യയെയും എത്ര ചെറിയ നെഗറ്റീവ് സംഖ്യ കൊണ്ട് ഗുണിച്ചാലും പോസിറ്റീവ് നെഗറ്റീവ് ആകുക എന്നല്ലാതെ മറിച്ച് സംഭവിക്കുകയില്ല തന്നെ. അപ്പോൾ എത്ര കൊട്ടി ഘോഷിച്ച തൗഹീദ് ആയാലും അതിനോട് അല്പം ശിർക്ക് കലർന്നാൽ അവിടെ തൗഹീദ് മാഞ്ഞു മുഴുവനും ശിർക്ക് ആയി വരിക തന്നെ ചെയ്യും. അതാണ് വിശുദ്ധ ഖുർആനിൽ തന്നെ അല്ലാഹു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞതും.

لَئِنْ أَشْرَ‌كْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِ‌ينَ ﴿ الزمر ٦٥﴾

അപ്പോൾ അമലുകളും ഈമാനും അടക്കം പൊളിച്ചുകളയുന്ന ഒരു വിശ്വാസമാണ് ശിർക്ക്. ഒന്നു കൂടി വ്യക്തമായി പറയാം. ഒരേ ഒരു ഇലാഹിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവൻ തന്നെ, ആ ഇലാഹിനോട് കൂടെ ചെറിയ, തീരെ ചെറിയ ഒരു കുട്ടി ഇലാഹിൽ കൂടി വിശ്വസിച്ചാലോ? സംഗതി ഇപ്പോഴും ‘ഏകം’ ആണോ? അതോ ‘ബഹു’ ആണോ??? ഇതും തിരിയാത്തവർ ഉണ്ടോ പടച്ചോനെ …..

അപ്പോൾ പിന്നെ എന്താണ് ആയത്ത് പറയുന്നത്? അത് തഫ്സീറുകൾ നോക്കിയാൽ മനസ്സിലാവും. പരിഭാഷ മാത്രം നോക്കിയാൽ അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാവില്ല. അല്ലാഹു എന്ന ഒരു സങ്കല്പം അവർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. അല്ലാഹു ഉണ്ട് എന്ന് അവർ അംഗീകരിച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെ അവർക്ക് സമ്മതിക്കേണ്ടി വരുമായിരുന്നു എന്നു മാത്രം. അല്ലാതെ അല്ലാഹുവിൽ അവർ വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല. അംഗീകാരം ഒരിക്കലും വിശ്വാസം അല്ല. അതു ഗതികേടു കൊണ്ട് വരുന്നതാണ്.

“അവരിൽ അധികവും ബഹുദൈവവിശ്വാസികളായിട്ടല്ലാതെ അല്ലാഹുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല”. ഈ അർഥം വരുന്ന സൂറത്ത് ‘യൂസുഫി’ലെ ആയത്തിന്റെ താത്പര്യം എന്താണ്? ഇമാം ത്വിബ്.രി(റ)യുടെ തഫ്സീർ നോക്കുക.

يقول تعالـى ذكره: وما يقر أكثر هؤلاء … بـالله، أنه خالقه ورازقه وخالق كلّ شيء، إلا وهم به مشركون فـي عبـادتهم الأوثان والأصنام، واتـخاذهم من دونه أربـابـاً، وزعمهم أنه له ولداً، تعالـى الله عما يقولون.

حدثنا الـحسن بن مـحمد، قال: ثنا شبـابة، قال: ثنا ورقاء، عن ابن أبـي نـجيح، عن مـجاهد، قوله: { وَمَا يُؤْمِنُ أكْثُرُهُمْ بـاللّهِ إلاَّ وَهُمْ مُشْرِكُونَ } إيـمانهم قولهم: الله خالقنا ويرزقنا ويـميتنا. (تفسير جامع البيان في تفسير القرآن/ الطبري)

‘ആ കൂട്ടരിൽ അധികവും അല്ലാഹു ആണ് അവരെയും മറ്റെല്ലാ വസ്തുക്കളെയും സൃഷ്ടിച്ചതെന്നും അവർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകുന്നതെന്നും “അംഗീകരിക്കുന്നത്”; അവരുടെ ആരാധനകളിൽ ബിംബങ്ങളെയും വിഗ്രഹങ്ങളെയും പങ്കു ചേർത്തും അല്ലാഹു അല്ലാത്ത ധാരാളം റബ്ബുകളെ സ്വീകരിച്ചും അല്ലാഹുവിനു സന്താനങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നു വാദിച്ചും കൊണ്ടു തന്നെയാണ്. അല്ലാഹു അവർ പറയുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ നിന്നും എത്രയോ ഉന്നതൻ …

മുജാഹിദ്(റ)നെ തൊട്ട് ഉദ്ധരിക്കുന്നു: ‘അല്ലാഹുവാണ് ഞങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചവൻ, അല്ലാഹുവാണ് ഞങ്ങൾക്ക് ഭക്ഷണം നൽകുന്നവൻ, അല്ലാഹുവാണ് ഞങ്ങളെ മരിപ്പിക്കുന്നവൻ’ എന്ന അവരുടെ “വാക്കാണ്” അവരുടെ ഈമാൻ’. (തഫ്സീർ ത്വിബ്.രി)

قوله تعالى: { وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِٱللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُّشْرِكُونَ } نزلت في قوم أقرّوا بالله خالقهم وخالق الأشياء كلها، وهم يعبدون الأوثان؛ قاله الحسن ومجاهد وعامر والشَّعبي وأكثر المفسرين (تفسير الجامع لاحكام القرآن/ القرطبي)

‘അവരെയും എല്ലാ വസ്തുക്കളെയും സൃഷ്ടിച്ചത് അല്ലാഹുവാണ് എന്ന് “സമ്മതിക്കുന്നതോടൊപ്പം” തന്നെ ബിംബങ്ങളെയും ആരാധിക്കുന്ന സമൂഹത്തെ കുറിച്ചാണ് ഈ ആയത്ത് ഇറങ്ങിയത്. ഹസൻ, മുജാഹിദ്(റ) എന്നിവരും ഭൂരിപക്ഷം മുഫസ്സിറുകളും പറഞ്ഞത് അങ്ങനെയാണ്’. (ഇമാം ഖുർഥുബി(റ))

( وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِٱللَّهِ ) في إقرارهم بوجوده وخالقيته. { إِلاَّ وَهُمْ مُّشْرِكُونَ } بعبادة غيره أو باتخاذ الأحبار أرباباً.

تفسير انوار التنزيل واسرار التأويل/ البيضاوي

‘അവർ അല്ലാഹുവിന്റെ ഉണ്മയെയും സൃഷ്ടികർതൃത്വം എന്ന ഗുണത്തെയും “അംഗീകരിക്കുന്നതോടൊപ്പം” തന്നെ അല്ലാഹു അല്ലാത്ത ഇലാഹുകളെ ആരാധിക്കുകയും പുരോഹിതന്മാരെ റബ്ബുകളായി സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു’. (ഇമാം ബൈളാവി(റ))

الجمهور على أنها نزلت في المشركين لأنهم مقرون بالله خالقهم ورازقهم،

تفسير مدارك التنزيل وحقائق التأويل/ النسفي

‘ഭൂരിപക്ഷം വ്യാഖ്യാതാക്കളുടെയും വീക്ഷണം ഈ ആയത്ത് മുശ്.രിക്കുകളെ സംബന്ധിച്ച് ഇറങ്ങി എന്നാണ്. കാരണം അവർ അല്ലാഹുവിനെ സൃഷ്ടാവായും ഭക്ഷണം നൽകുന്നവനായും “അംഗീകരിക്കുന്നവർ” ആയിരുന്നു.’ (ഇമാം നസഫി(റ((

( وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِٱللَّهِ) حيث يقرّون بأنه الخالق الرازق { إِلاَّ وَهُمْ مُّشْرِكُونَ } به بعبادة الأصنام، ولذا كانوا يقولون في تلبيتهم:«لبيك لا شريك لك إلا شريكاً هو لك تملكه وما ملك» يعنونها.

تفسير الجلالين/ المحلي و السيوطي

‘അല്ലാഹുവിനെ ഖാലിഖും റാസിഖും ആയി “അംഗീകരിക്കുന്ന” സ്ഥിതിയിൽ തന്നെ അവർ ബിംബങ്ങൾക്ക് ഇബാദത്ത് എടുത്തു കൊണ്ട് അല്ലാഹുവിൽ പങ്കു ചേർത്തിരുന്നു. അതു കൊണ്ടാണ് അവർ അവരുടെ തൽബിയത്തിൽ പറഞ്ഞത്: ‘നിനക്ക് പങ്കുകാരനില്ല – ഒരു പങ്കുകാരൻ ഒഴികെ – ആ പങ്കുകാരനെയും ആ പങ്കുകാരൻ ഉടമപ്പെടുത്തിയതും നീ ഉടമപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.” (തഫ്സീറുൽ ജലാലൈനി(

പിന്നെ എന്തു കൊണ്ടാണ് ആയത്തിൽ ഈമാൻ (യുഅമിനു) എന്ന പ്രയോഗം വന്നത്? അതും മുഫസ്സിറുകൾ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

وقال عكرمة ومجاهد وقتادة وابن زيد هي في كفار العرب، وإيمانهم هو إقرارهم بالخالق والرازق والمميت، فسماه إيماناً وإن أعقبه

إشراكهم بالأوثان والأصنام -فهذا الإيمان لغوي فقط من حيث هو تصديقها.

تفسير المحرر الوجيز في تفسير الكتاب العزيز/ ابن عطية

‘ഇക്.രിമ, മുജാഹിദ്, ഖതാദ, ഇബ്നു സൈദ് തുടങ്ങിയവർ പറഞ്ഞു: ഈ ആയത്ത് അറബികളായ കാഫിറുകളുടെ മേൽ ഇറങ്ങിയതാണ്. അവരുടെ ഈമാൻ എന്നാൽ അല്ലാഹു സൃഷ്ടാവും അന്നദാതാവും മരിപ്പിക്കുന്നവനും ആണെന്നുള്ള അവരുടെ “അംഗീകാരമാണ്”. അതോടൊപ്പം തന്നെ അവർ ബിംബങ്ങളെയും വിഗ്രഹങ്ങളെയും പങ്കുചേർത്തിരുന്നുവെങ്കിലും അതിനെ (ആ അംഗീകാരത്തെ) ഈമാൻ എന്നു പേരു വിളിച്ചു. ഈ ഈമാൻ എന്നത് അംഗീകാരം എന്ന അർഥത്തിലുള്ള ഒരു ഭാഷാപ്രയോഗം മാത്രമാകുന്നു.’ (ഇമാം ഇബ്നു അഥിയ്യ(റ))

തഫ്സീർ സാദുൽ മസീർ കൂടി കാണുക:

قوله تعالى: { وما يؤمن أكثرهم بالله إِلا وهم مشركون } فيهم ثلاثة أقوال:

أحدها: أنهم المشركون، ثم في معناها المتعلق بهم قولان: أحدهما: أنهم يؤمنون بأن الله خالقهم ورازقهم وهم يشركون به، ……………..

فان قيل: كيف وصف المشرك بالإِيمان؟

فالجواب: أنه ليس المراد به حقيقة الإِيمان، وإِنما المعنى: أن أكثرهم، مع إِظهارهم الإِيمان بألسنتهم مشركون.

تفسير زاد المسير في علم التفسير/ ابن الجوزي

‘ഈ ആയത്തിനെ സംബന്ധിച്ച് മൂന്ന് അഭിപ്രായങ്ങളാണ് ഉള്ളത്. അവയിൽ ഒന്ന് ആ പറയപ്പെട്ടവർ മുശ്.രിക്കുകൾ ആണ് എന്നതാണ്. അവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അർത്ഥത്തിൽ തന്നെ രണ്ട് വീക്ഷണങ്ങൾ ഉണ്ട്. അതിൽ ഒന്ന്, അല്ലാഹു അവരുടെ സൃഷ്ടാവും അന്നദാതാവും ആണെന്ന് അവർ “വിശ്വസിക്കുന്നതോടൊപ്പം” തന്നെ അവർ അല്ലാഹുവിൽ പങ്കു ചേർക്കുന്നു. അപ്പോൾ ഒരു ചോദ്യം വരും. എങ്ങനെയാണ് മുശ്.രികിനെ ‘ഈമാനുമായി’ വിശേഷിപ്പിച്ച് പറയുക? (ആയത്തിൽ വന്നത് അങ്ങനെയാണല്ലോ) അതിന്റെ ഉത്തരം ഇതാണ്. അവിടെ ഉദ്ദേശം യഥാർത്ഥ ഈമാൻ അല്ല. നിശ്ചയം ആയത്തിന്റെ അർഥം ഇതാകുന്നു: അവരിൽ അധികം പേരും അവരുടെ “നാവു കൊണ്ട് ഈമാൻ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതോടൊപ്പം” തന്നെ ബഹുദൈവവിശ്വാസികളും ആകുന്നു’. (ഇബ്നുൽ ജൗസി(റ()

‘നാവു കൊണ്ട് ഈമാൻ പ്രകടിപ്പിക്കുക’ – അതു തന്നെയാണ് മുകളിൽ കൊടുത്ത തഫ്സീർ ത്വിബ്.രിയിലെ ഉദ്ധരണിയും പറയുന്നത്.

നോക്കൂ:

إيـمانهم قولهم

‘അവരുടെ ‘ഈമാൻ’ എന്നാൽ അവരുടെ പ്രസ്താവന ആകുന്നു’

അപ്പോൾ മുശ്.രിക്കുകളുടെ വാചകക്കസർത്തും പൊക്കിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടാണ് വഹാബികൾ അവർ അല്ലാഹുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവരാണെന്ന് വാദിക്കുന്നത്. അവർ വിശ്വസിക്കാത്ത കാര്യങ്ങൾ അവരുടെ മേൽ ചാർത്തുക. എന്നിട്ട് ഖുർആനിൽ നിന്നും കിട്ടിയതാണെന്ന് പറയുക. വാസ്തവത്തിൽ പരിശുദ്ധ ഖുർആന്റെ പേരിൽ പച്ചക്കള്ളം പ്രചരിപ്പിക്കുകയല്ലേ ഇവർ?

നാവു കൊണ്ട് അല്ലാഹു എന്നു പറഞ്ഞാൽ അത് വിശ്വാസമാകുമോ? ആണെന്നാണ് വഹാബികൾ പറയുന്നത്. എന്നാൽ ശ്രദ്ധിക്കുക. ഇത് ആരുടെ വിശ്വാസമാണ്? ഇമാം റാസി(റ) തന്നെ പറയട്ടെ … ഈ ആയത്തിന്റെ തഫ്സീറിൽ തന്നെ …

أما قوله: { وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِٱللَّهِ إِلاَّ وَهُمْ مُّشْرِكُونَ } فالمعنى: أنهم كانوا مقرين بوجود الإله بدليل قوله:

( وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ مَّنْ خَلَقَ ٱلسَّمَـٰوَاتِ وَٱلأَرْضَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُ (لقمان: 25) ) …..

‘അപ്പോൾ ‘അവരിൽ അധികവും ബഹുദൈവവിശ്വാസികളായിട്ടല്ലാതെ അല്ലാഹുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല’ എന്ന അർഥം വരുന്ന ആയത്തിന്റെ ഉദ്ദേശം ഇതാകുന്നു. അവർ അല്ലാഹു ഉണ്ട് എന്ന് “സമ്മതിക്കുന്നവർ” ആകുന്നു. അതാണല്ലോ ‘ആരാണ് ആകാശഭൂമികളെ സൃഷ്ടിച്ചതെന്ന് താങ്കൾ അവരോട് ചോദിച്ചാൽ നിശ്ചയം അല്ലാഹു എന്നു അവർ പറയുക തന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു’ (ലുഖ്മാൻ 25) എന്ന അർഥം വരുന്ന അല്ലാഹുവിന്റെ കലാം അറിയിക്കുന്നത്. ‘

എന്നിട്ട് ഇമാം അവർകൾ തുടരുന്നു:

واحتجت الكرامية بهذه الآية على أن الإيمان عبارة عن الإقرار باللسان فقط، لأنه تعالى حكم بكونهم مؤمنين مع أنهم مشركون، وذلك يدل على أن الإيمان عبارة عن مجرد الإقرار باللسان، وجوابه معلوم، (تفسير مفاتيح الغيب ، التفسير الكبير/ الرازي)

‘നിശ്ചയം ഈമാൻ എന്നാൽ വെറും നാവു കൊണ്ട് മൊഴിയുന്നതിനു (സമ്മതിക്കുന്നതിനു) തുല്യമാണെന്ന വാദത്തിനു ‘കറാമിയ്യത്ത്’ ലക്ഷ്യം പിടിച്ചത് ഈ ആയത്താണ്. കാരണം അല്ലാഹു തആലാ ആ കൂട്ടരെ അവർ മുശ്.രിക്കുകൾ ആകുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ ‘മുഅമിനുകൾ’ ആയിട്ടാണല്ലോ വിധിച്ചത്. ഈമാൻ എന്നാൽ വെറും നാവു കൊണ്ടുള്ള അംഗീകാരത്തിന് പറയുന്നതാണെന്ന് ഇത് തെളിയിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ (ഈ പിഴച്ച വാദത്തിന്റെ) മറുപടി എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്നതാണല്ലോ? (തഫ്സീർ റാസി(

അപ്പോൾ മുശ്.രിക്കുകൾ അല്ലാഹു, അല്ലാഹു എന്നു പറയും എന്നു ഖുർആൻ പറഞ്ഞതിനെ നേർക്ക് നേരെ അർഥം വെച്ച് കൊണ്ട് സുന്നികളെ ആ മുശ്.രിക്കുകൾക്ക് സമാനരാക്കാൻ വേണ്ടി യത്നിക്കുന്ന വഹാബികളുടെ ഗുരുക്കന്മാർ ആരാണെന്ന് മനസ്സിലായി. ഇമാം റാസി(റ) തന്റെ ജീവിതകാലത്ത് ഏറ്റവും അധികം എതിർത്ത പിഴച്ച കക്ഷികളിൽ പെട്ട കറാമിയ്യത്ത് തന്നെ. കറാമിയ്യത്തിന്റെ വിഴുപ്പുഭാണ്ഡവും പേറി കൊണ്ടാണ് ഇവർ മുസ്.ലിം ലോകത്തെ മുശ്.രിക്കുകളും കേരള മുസ്.ലിംകളെ മക്കാ മുശ്.രിക്കുകളേക്കാൾ കടുത്ത മുശ്.രിക്കുകളുമാക്കാൻ വേണ്ടി ആയുസ്സ് പാഴാക്കുന്നത്.

ഇനി ആ മുശ്.രിക്കുകൾ തന്നെ അല്ലാഹു എന്നു പറയുന്നത് ആത്മാർഥമായിട്ടാണോ? അല്ല. അവർ അത് ഗതികേടു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു പോവും എന്നേ ഖുർആൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ. ഇതും തഫ്സീറുകളിൽ വന്നതാണ്. തത്ക്കാലം ഒരു തഫ്സീർ മാത്രം കൊടുക്കുന്നു.

ഇമാം ബൈളാവി (റ) സൂറത്ത് യൂനുസിലെ ആയത്തിന്റെ തഫ്സീറിൽ പറയുന്നത് നോക്കൂ

(فَسَيَقُولُونَ ٱللَّهُ ) إذ لا يقدرون على المكابرة والعناد في ذلك لفرط وضوحه.

‘‘അപ്പോൾ അവർ അല്ലാഹു എന്നു പറയും’ കാരണം, വ്യക്തമായ വസ്തുതകളുടെ ആധിക്യം കാരണം ഈ വിഷയത്തിൽ അവർക്ക് പിടിവാശിക്കോ തർക്കത്തിനോ സാധിക്കില്ല.’

അഥവാ, അവർക്ക് അങ്ങനെ പറയൽ അല്ലാതെ വേറെ മാർഗം ഒന്നും ഇല്ല. അതു കൊണ്ട് അങ്ങനെ പറയുന്നു എന്നു മാത്രം. അവർ ആരാധിക്കുന്ന, അവർ തന്നെ സ്വന്തം കൈകൾ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ ആ വിഗ്രഹങ്ങളാണ് ഈ ലോകം സൃഷ്ടിച്ചതെന്നും എല്ലാ സൃഷ്ടികൾക്കും ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്നത് എന്നും പറയാൻ സാമാന്യ ബുദ്ധി സമ്മതിക്കില്ലല്ലോ? അതു കൊണ്ട് അവർ അല്ലാഹു എന്നു പറയുന്നു എന്നു മാത്രം. അഥവാ ഗതികേടു കൊണ്ട് പറയുന്നു….

മറ്റു വാക്കുകളിൽ പറഞ്ഞാൽ വിശ്വാസം (إعتقاد) ഒന്ന് വേറെ. അംഗീകാരം (إعتراف) ഒന്ന് വേറെ. ഏതു പോലെ …

വഹാബികളുടെ വിശ്വാസം മുഹ്.യിദ്ധീൻ ശൈഖേ രക്ഷിക്കണേ, ബദ്.രീങ്ങളേ കാക്കണേ എന്നൊക്കെ മരണപ്പെട്ട മഹാന്മാരോട് സഹായം തേടുന്നത് (അവരുടെ ഭാഷയിൽ വിളിച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത്) ശിർക്കാണെന്നും അങ്ങനെ ചെയ്യുന്ന സുന്നികൾ മുശ്.രിക്കുകൾ ആണെന്നും അവർ കാഫിറുകള്‍ ആണെന്നും തന്നെയാണ്. അവര്‍ മുസ്ലിംകള്‍ അല്ല എന്ന് തന്നെയാണ്. ഇതാണ് അവരുടെ إعتقاد (വിശ്വാസം) എന്ന് പറയുന്നത്.

എന്നാല്‍ സാമൂഹ്യ യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ കണ്ണടക്കാനാവാതെ, അവര്‍ക്ക് ഇതേ സുന്നികള്‍ മുസ്ലിംകള്‍ തന്നെ എന്ന് അംഗീകരിക്കേണ്ടി വരുന്നു. അവരുമായി വിവാഹ ബന്ധങ്ങളും അനന്തരം എടുക്കലും കൊടുക്കലും, അവരുടെ ഖബറിസ്ഥാനില്‍ മറമാടലും, അവരുടെ ഇമാമിനെ തുടര്‍ന്ന്‍ നിസ്കരിക്കലും, സലാം പറയലും എല്ലാം ചെയ്യേണ്ടി വരുന്നു. ഇതാണ് അവരുടെ إعتراف (അംഗീകാരം) എന്ന് പറയുന്നത്….

ഇത് തന്നെയാണ് മക്കാ മുശ്.രിക്കുകളുടെയും അവസ്ഥ. അവരുടെ വിശ്വാസം (إعتقاد) ഒന്ന് വേറെ. എന്നാല്‍ യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ അവര്‍ക്ക് ചിലത് അംഗീകരിക്കേണ്ടി (إعتراف) വരുന്നു എന്നു മാത്രം.

നിഷ്പക്ഷമതികൾ ചിന്തിക്കുക. ഞാൻ ഇവിടെ കൊടുത്ത തഫ്സീറുകൾ എല്ലാം തന്നെ (ജലാലൈനി ഒഴികെ) ഇബ്നുതീമിയ്യ ജനിക്കുന്നതിനും ഒന്നും രണ്ടും നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുമ്പേ ജീവിച്ചു പോയ സാത്വികരായ ഇമാമുരാൽ വിരചിതമായതാണ്. വിശുദ്ധ ഖുർആനിലെ ജ്ഞാനം അവരിലൂടെയാണ് തലമുറകളിലേക്ക് പകർന്നത്. അല്ലാതെ ഇന്നലെ പൊട്ടിമുളച്ച പരിഭാഷകളിലൂടെ അല്ല. പരിഭാഷയാണ് ഖുർആൻ എന്നു ധരിച്ചു വശായ സാധുക്കൾ ചെന്നു വീഴുന്ന പടുകുഴിയുടെ ഒരു സാമ്പിൾ മാത്രമാണ് നാം മുകളിൽ കണ്ടത്. (തയ്യാറാക്കിയത് -യൂസുഫ് ഹബീബ് ഉസ്താത് )

#‎മക്കാ_മുശ്രിക്കുകളുടെ_തല്ബിയത്ത്>>>

وحدثني عباس بن عبد العظيم العنبري حدثنا النضر بن محمد اليمامي حدثنا عكرمة يعني بن عمار حدثنا أبو زميل عن بن عباس رضي الله عنهما قال كان المشركون يقولون لبيك لا شريك لك قال فيقول رسول الله صلى الله عليه وسلم ويلكم قد قد فيقولون إلا شريكا هو لك تملكه وما ملك يقولون هذا وهم يطوفون بالبيت

ഇബ്ന്‍ അബ്ബാസ്‌ (റ)വില്‍ നിന്ന് മുസ്ലിം ഉദ്ധരിക്കുന്നു .’ മുശ്രിക്കുകള്‍ തല്ബിയ്യത്തില്‍ പറയും : അല്ലാഹുവേ നിന്റെ വിളിക്ക് ഞാന്‍ ഇതാ ഉത്തരം ചെയ്യുന്നു. നിനക്ക് പങ്കു കാരില്ല.’ എന്ന്. അപ്പോള്‍ റസൂല്‍ സല്ലല്ലാഹു അലൈഹിവസല്ലം അവരോടു പറയും അവിടെ നിര്‍ത്തുക; ശേഷം ശേഷമുള്ള വാക്ക് നിങ്ങള്ക്ക് നാശമാണ് .’ എന്ന് പക്ഷെ മുശ്രിക്കുകള്‍ തുടാര്‍ന്നു പറയും : ഒരു പങ്കുകാരന്‍ നിനക്കുണ്ട്‌ ആ പങ്കുകാരന്‍ ഉടമപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന (കഴിവുകളും ) നിന്റെ ഉടമയിലുല്ലതാണ് .’ സ്വന്തമായി കഴിവില്ലാത്ത -സ്വമാടല്ലാത്ത പങ്കുകാരന്‍ കഅ ബം തവാഫ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കെ അവരിത് പറയുമായിരുന്നു